[blok]TOPORY
Jeśli chcielibyśmy zacząć rozmowę o broniach,to chronologicznie rzecz biorąc powinniśmy zacząć od broni obuchowej, której przedstawicielami są: maczuga, nadziak i topór. To broń wywodząca się bezpośrednio od zamocowanych na kiju kamieni pierwotnego człowieka. Używano jej w bezpośrednich starciach, choć można nią było także rzucać. Jej zadaniem było miażdżenie ciała przeciwnika, później pojawiły się typy tej broni, którymi można było dodatkowo dźgać i ciąć.
Zostawmy jednak maczugi i nadziaki, a bliżej przyjrzyjmy się toporom. Składały się z żeleźca i toporzyska. Żeleźce w typowym toporze miały ostrze, zakończone brodą. Zwężenie przy toporzysku nazywane jest szyjką, natomiast tylna część żeleźca to obuch. Samo zaś połączenie żeleźca i toporzyska nazywane jest osadą.
Topory jako jedyne pośród broni obuchowych, oprócz funkcji bojowych miały też zastosowanie cywilne, jako narzędzie. Były więc uniwersalne, czym zapewniały sobie na wieki miejsce wśród przedmiotów używanych przez człowieka. Ze względu na sposób walki można ja podzielić na dwa typy: o małym żeleźcu i krótkim toporzysku, przeznaczonym do walki na koniu, w bliskim starciu albo do ciskania, oraz od dużym żeleźcu na długim toporzysku, przeznaczony do walki pieszej. Pierwszy z nich, pomijając rodowód starożytny, wywodził się od frankońskiej siekierki, zwanej \"francisca\", żeleźce miało łukowate ostrze, a toporzysko było zakrzywione. Natomiast drugi typ zwany wikińskim lub duńskim miał żeleźce o charakterystycznym zbliżonym do trójkąta kształcie. Ostrze miało wypukły księżycowy zarys. Była to bardzo groźna broń w rękach wprawnego wojownika, uderzenie przecinało na pół wroga wraz z jego zbroją. Toporzysko miało długość ok. 120 cm i trzymane było oburącz. Odmianą tego typu był topór z podwójnym żeleźcem, przez co broń stawała się jeszcze bardziej skuteczna. W XIII wieku w Europie pojawiły się sprowadzone ze Wschodu delikatniejsze w formie topory bojowe. Pod ich wpływem wykształcił się toporek rycerski używany aż do XVII wieku przez różne formacje.
Kształt i wielkość żeleźca przechodził szereg zmian w zależności od okresu w jakim był wytwarzany. Dziś poza funkcją symboliczną nie ma zastosowania w nowoczesnej armii.[/blok]##edit_bymozejko 2005-11-22 16:40:34##ed_end##

Autor: 94