[blok]Występowanie: Europa południowa, Afryka północna, Azja Mniejsza, Himalaje
Działa silnie odprężająco, wywołuje libido. Spożywa się świeże owoce, pije wino z namoczonymi korzeniami, pali się liście. Mandragora wytwarza gruby, mięsisty korzeń długości 60 centymetrów. Na skróconej łodydze wyrastają niemal bezłodygowe, długie, lekko karbowane liście i zielonożółte, kielichowate kwiaty o krótkich łodygach.
Z nich rozwijają się okrągłe, początkowo zielone, potem żółtawe owoce jagodowe. Mandragora rośnie w ciepłych, suchych okolicach, przeważnie w ukryciu. Jest rzadką rośliną, od starożytności jest najbardziej poszukiwanym, najwyżej cenionym korzeniem czarodziejskim. Wokół jej sił magicznych powstały niezliczone legendy. Korzeń noszono jako talizman i spożywano jako napój miłosny lub panaceum. Jego stosowanie związane jest ściśle z czarną magią, czarami, starymi rytuałami pogańskimi i kultem roślin. Przypisuje mu się wiele złych rzeczy. Ponieważ jest rzadkością, często bywa fałszowany. Opinia, że jest skutecznym afrodyzjakiem i silnym środkiem miłosnym, utrzymuje się od starożytności. Korzeń zawiera silnie działające alkaloidy z grupy tropanów, które użyte we właściwych dawkach mogą działać silnie erotyzująco. Niestety, stosowanie korzenia nie jest bezpieczne, ponieważ przedawkowanie może łatwo doprowadzić do śmierci z powodu porażenia dróg oddechowych.
Mandragora symbolizuje obłęd, szał, majaczenie, senność, narkozę, proroctwo, magię, czary, diabła, głupotę, odporność na ciosy, osobliwość, rzadkość, próżność, zaprzeczenie duszy, miłość, szczęście, zasadę męską, żądze, seks, pępowinę, poczęcie, płodność. Mandragora lekarska, w starożytności i średniowieczu była rośliną czarodziejską, wzmagającą potencje, przynoszącą szczęście i bogactwo, uśmierzająca bóle, środek nasenny, wymiotny, przeczyszczający, narkotyk (stosowany w starożytności przy operacjach) obdarzony potężną siła magiczną, atrybut diabła, demonów i czarnoksiężników oraz osób uprawiających magię, źródło największej liczby przesądów i praktyk czarodziejskich. W Grecji zwana "Kirkaia", tj. roślina czarodziejki Kirke, bo wierzono, że zamieniała ludzi w zwierzęta pojąc ich naparem z mandragory. Mandragora była także atrybutem bóstw podziemnych, chtonicznych, jak Zeus Mandragoras i Hekate, w której czarodziejskim ogrodzie rosła. Według tradycji ludowej płacze i wrzeszczy, kiedy się ją wyrywa z ziemi, a kto nie zalepi sobie uprzednio uszu woskiem i usłyszy ten wrzask - umiera lub popada w obłęd. "Póki tkwi w ziemi jest we władzy demonów, groźna, ale po wyrwaniu - pożyteczna. Dlatego wyrywano ją (nocą, przy księżycu) za pośrednictwem czarnego psa, przywiązanego do rośliny sznurkiem. "
* W średniowieczu sądzono, że wyrasta pod szubienicami z urojonej spermy wisielców. "Wrzeszczy jak mandragora wyrywana z ziemi, a krzyk ten w obłęd śmiertelników wprawia" (Romeo i Julia 4,3 Szekspira).
* Mandragora zwana przez Greków Apollinaris od stanów transu Pytii delfickiej, wyroczni Apollina. "Daj mi kubek mandragory (...) abym mogła zasnąć i przespać wieki" (Antoniusz i Kleopatra 1,5 Szekspira).
* Mandragora ogłupiająca, zwana przez Greków morion przyprawiająca o dur i pomieszanie duchowe, "(...)pierw się najadłszy Mandragor, błądziły w Limbach szalone kobiety" (Tyrtej, Prolog III 76-7 Norwida)

Mandragora (Alrauna) - w języku kwiatów oznacza "Ranię, aby uleczyć" rzadkość rzecz niezwykła.
Jabłko miłosne - jagoda mandragory lekarskiej, żółta, woniejąca według jednych przykro, według innych seksownie, uważana za środek przeciw bezpłodności, pobudzające żądze miłosne, próżność (w małych dozach) głupotę (w dużych).

Źródło: "Słownik mitów i tradycji kultury"- Władysław Opaliński

Prawdziwą alraunę zdobyć jest nadzwyczaj trudno. Od tysięcy lat uważana jest za najsilniejszy z amuletów. Jej nazwę tłumaczy się jako " ten, który poznał wszystkie tajemnice ". Korzeń ów, tak przypominający w kształcie ludzką postać, traktowany był jako pierwowzór człowieka. Bóg zamierzał zniszczyć alraunę po stworzeniu Adama. Stosowano ją przeciwko złym mocom i głoszono, iż każdemu, kto umie jej strzec, przynosi bogactwo, sławę oraz szczęście w miłości.

fragment zacz. z "Sagi o Ludziach Lodu" Margrit Sandemo
[/blok]

Autor: 380