[blok]Lilith jest najważniejszym z niewielkiego zbioru nazwanych żeńskich demonów w żydowskich legendach. W starożytnym świecie pojawiała się także czasami w tekstach magicznych, na amuletach, itp., które służyły udaremnieniu jej działalności. Pojawia się w Biblii (Księga Izajasza):
„Zdziczałe psy spotkają się z hienami
i kozły będą się przyzywać wzajemnie;
co więcej, tam Lilith przycupnie
i znajdzie sobie zacisze na spoczynek.”

W kontekście wiążącym ją z demonami pustyni i ponownie w niektórych ustępach zwojów znad Morza Martwego, które wyraźnie odwołują się do Księgi Izajasza:
„I ja, Mędrzec,
ogłaszam majestat jego blasku
który ma siać strach i przerażać
wszystkie duchy niszczycielskich aniołów
i duchy bękartów,
demony, Lilithy, sowy i [szakale...]
i tych, którzy atakują nieoczekiwanie,
aby sprowadzić z właściwej drogi duchy wiedzy...”

Częściej spotykamy ją w późnorzymskim / wczesnośredniowiecznym judaizmie. Pojawia się regularnie wewnątrz magicznych czar. W tym kontekście jest ona wyraźnie związana z narodzinami dziecka (np. jako zagrożenie), a także występuje jako sukkubus, przeciwko któremu mężczyźni potrzebują ochrony. W tych czarach jej działania są często udaremniane przez przywołanie aniołów-strażniczek: Snvi, Snsvi i Smnglvf. Pojawia się ona także w Talmudzie i jest bezpośrednio związana ze światem demonów. Tu jej rola jako sukkubusa nabiera wyraźnego kształtu.

Mniej więcej między VIII a X wiekiem, pojawia się ona w satyrycznym dziele zatytułowanym Alfabet Ben Sira. Jest tam powiedziane, że ona pierwsza została stworzona, co spowodowało że stała się najsławniejszą osobą: pierwszą żoną Adama (przed Ewą). W tej historii została ona stworzona mniej więcej w tym samym czasie, co Adam i, podobnie jak Adam, stworzona osobno, nie z jego żebra. Z tego powodu, próbuje ona dowieść swojej równości - jednak Adam to odrzuca. Odmawiając dostosowania się do żądań Adama, Lilith ucieka z Raju i w następstwie zostaje zastąpiona przez bardziej służalczą Ewę (która mniej sobie rości praw, ponieważ została stworzona z Adama).
Uciekłszy z Raju, Lilith przyjmuje swoją sławną rolę porywaczki dzieci i matki demonów. Obiecuje ponadto zostawić w spokoju dzieci, które są chronione amuletami z wypisanymi imionami trzech aniołów wspomnianych wyżej.

Znalazłam też taki fragment :Księgi Rodzaju 1:27 \"I stworzył Bóg człowieka na wyobrażenie swoje: na wyobrażenie Boże stworzył go: mężczyznę i białogłowę, stworzył je” jako że Ewa została dopiero stworzona z żebra Adama, miał on żonę przed Ewę i to mogła być Lilith. Ponoć ona i Adam pokłócili się o to, kto w czasie stosunku ma być na górze. Wtedy Lilith uciekła na pustynie zabierając swe dzieci gdzie ktoś je pomordował. Odbyła podróż nad Morze Czerwone gdzie współżyła z demonami i sama stała się jedną z nich. Jednak tęsknota za dziećmi nie przeminęła i Lilith odtąd porywała dzieci i wysysała z nich krew. Adamowi zaś Bóg podarował nową żonę bardziej mu uległą i służalczą (ponieważ stworzona z jego żebra) Ewę.

Literatura kabalistyczna sporadycznie zdaje sobie sprawę z istnienia historii Alfabetu, ale częściej o tym nie wspomina. Tutaj Lilith zazwyczaj pojawia się jako partnerka Samaela (Szatana) oraz jako najważniejsza kobieca ekspresja Emancji Lewej (zła). W niektórych ustępach bierze ona udział w kuszeniu Ewy/Adama, i, po wygnaniu, usługuje Adamowi jako Sukkubus, rodząc z jego nasienia hordy demonów.

Pojawia się także w chrześcijańskiej ikonografii. Większość późnośredniowiecznych i renesansowych malowideł przedstawiających kuszenie Adam i Ewy, przedstawia węża z głową kobiety, a często także z kobiecym tułowiem. Zwyczajowo historycy sztuki wiążą to przedstawienie z Lilith, ale nie istnieje żadna żydowska opowieść, która odpowiadałaby takiemu malowanemu zobrazowaniu.

Lilith przeżyła rodzaj ożywienia w literaturze, począwszy od połowy XIX wieku. Zazwyczaj reprezentuje ona ciemną stronę kobiecości, tę jej część, której mężczyźni podświadomie się boją. Carl Jung uczynił z niej główną ekspresję animy u mężczyzn (tłumiona wewnątrz kobiecość), a najlepsza monografia na jej temat jest dziełem ucznia Junga - Zygmunta Hurwitza.

W końcu znajduje ona swoje miejsce w nauce o wampirach, albo jako pierwsza i najpotężniejsza z wampirów, albo przynajmniej jako ich królowa. Czasami jest przedstawiana jako córka lub małżonka Drakuli. W swojej roli jako sukkubus ma, oczywiście, kontrolę nad koszmarami i snami erotycznymi. Rządzi także zastępami innych sukkubów i inkubów.[/blok]

Autor: 775