[blok](singiel)Stolzes herz

JESTEM PŁONĄCĄ KOMETĄ

Osaczony, nawet nie w połowie tak bardzo
Jak człowiek na ziemi;
Najbardziej wyobcowany -
Chcę więc odpocząć, chcę zamknąć oczy
I nigdy więcej nie być zdanym na nikogo.
Kiedy śnię,
Chcę czekać w milczeniu.
Wspominałem już dziś to wszystko,
Demon nienawiści już przebudzony
Przez mój głos, moje słowa.
I jak długo już tak trwam,
Tak długo ziemia pozostaje cicha,
Bezsilnie poddana ciemnościom...
Tak długo milczy mój wszechświat.

Jestem rozpłomienioną kometą,
Która napotyka na swej drodze ziemię;
Która, wykrwawiając się, szuka ofiary.
Jestem śmiejącym się prorokiem,
Który nosi maskę
Licząc pod nią własne łzy.

Gdy zmęczone słowa splątały się
A głupota znów krąży,
W każdym wątłym sercu zwycięża nietolerancja,
Atak staje się obroną -
Zaczyna się walka...
Ja, Człowiek, wstępuję na tę ziemię -
Tę kulę,
Gdzie każdy stoi na szczycie.
Zjednoczeniem nazywa się równe prawa dla równych,
Ale ono nie łączy słowa z czynem.
Nie dotknąłem już więcej żadnego nieznajomego serca,
I nie spodziewam się już żadnego obcego uśmiechu.
I w końcu pozostaje jedno tylko pytanie:
Nowy początek?

Jestem płonącą kometą,
Która upada na ziemię
I, cała we krwi, szuka ofiary.
Jestem śmiejącym się prorokiem,
Który pod maską
Liczy swoje łzy.
Jestem rozpłomienioną kometą,
Jestem niemym głosem, jestem
Łzą i roześmianą twarzą...

MUTATIO SPIRITUS

Zmiana wiatru, kolejni zwycięzcy,
Opadnięcie zasłon, przekształcenie żyjącej istoty...

...przeanalizowany w psychotestach...
Jak książka, której nie wolno czytać:
Kilka stron skradzionych, lepiąca się okładka,
Zmienione imię, odebrane powietrze do życia...
Schowany w skrzyni, oklejony innym życiem,
W jednym zaszyty, w jednym spakowany.
Spętany własnym strachem, nie myślący o obronie.
Jako człowiek o wiele jeszcze zbyt nagi,
Jako ofiara wciąż niedostatecznie obnażony...[/blok]

Autor: 307