[blok]Film opowiada o arabskim poecie Ahmedzie Ibn Fahalandzie Ibn Alabasie Ibn Rahidzie Ibm Hmedzie (zwanym przez towarzyszy wyprawy Ebnem), który zakochuje się w niewłaściwej, mianowicie zajętej już kobiecie. Niestety mężem tej kobiety, jest wpływowy polityk, który mianuje poetę ambasadorem na północy. Zostaje on przywieziony do osady Wikingów, gdzie trafia na naradę dotyczącą wysłania wojowników do walki przeciw „Potworom z Mgieł” nękającym zaprzyjaźnione plemię. Pech sprawia, że zostaje wybrany jako 13 wojownik do wyprawy przeciwko tym tajemniczym stworzeniom.
Lekceważony wpierw Arab stopniowo, przysłuchując się rozmowom, zaczyna pojmować co mówią jego towarzysze. Jego pierwsze słowa wypowiadane w ich języku zadziwiają resztę, niespodziewanie odpowiada on na obelgę rzuconą przeciw jego matce: „Moja matka była czystą kobietą…”. W czasie podróży wykazuje się też zdolnościami w jeździe konnej (choć jego koń arabski wygląda jak „pies” w porównaniu do wielkich koni Wikingów, skacze lepiej od nich). Wojownicy w nękanej napaściami osadzie są witani życzliwie, a już niedługo po ich przybyciu, w nocy zjawiają się „Stwory z Mgieł”. „Ebn” szczerze zdziwiony, że istnieją one naprawdę zdaje się przerażony samym ich wyglądem. Mimo to rzuca się w wir walki.
Rzeczywiście spece od kostiumów wykonali niezłą robotę. Rekwizyty, w szczególności te wspaniałe miecze, aż chce się mieć w domu, natomiast sceny batalistyczne (zarówno te w grodzie, jak i w jaskiniach potworów) zaskakują. Film ma niestety ogrom minusów. Jednym z najbardziej rzucających się w oczy jest smętne zakończenie. Film zdaje się urwany, niedokończony, niedopracowany. Kolejnym minusem jest „wątek miłosny”, który w tym filmie trudno tak nazwać. Załamuje się on, jakby ucięty w pośpiechu.
Mimo wszystko, opowieść o walkach wikingów w latach 922 – 923 jest warta obejrzenia. Chociażby ze względu na sceny batalistyczne (i fajne imię Araba) należy zapoznać się z tym filmem.
[/blok]

Autor: 70