[blok]Czy boimy się diabła? Jeśli ktoś się go nie boi, to popełnia duży błąd. Wiara w to, że istnieje wcale nie jest grzechem, a jedynie dowodem na to, iż mamy świadomość ingerencji zła w nasze życie. Bo czymże byłoby dobro, jak moglibyśmy je ujrzeć w sposób prawdziwy, jeśli nie zostałoby wyeksponowane poprzez zło? Mogę zatem stwierdzić, iż dowodem istnienia dobra, jest istnienie tego drugiego czynnika. Nie chciałbym jednak przeprowadzać tu jakichś wysublimowanych tez na temat tak ważny, a jednocześnie trudny do ogarnięcia. W artykule tym zadaniem, jakie sobie postawiłem, jest ukazanie, iż zło wcale nie śpi, co przejawia się w wielu różnych okolicznościach. Dobro nie zawsze otula nas swoją ciepłą kołderką, szczególnie, gdy mu się przeciwstawiamy.
Jednym z przejawów działania diabła (lub zła, co kto woli) jest ingerencja, mówiąc krótko: opętanie. Ci, co oglądali \"Egzorcyzmy Emily Rose\" na pewno kojarzą, o co chodzi. Młoda dziewczyna opętana przez sześć złych duchów. Mam świadomość tego, iż po obejrzeniu tego filmu wiele osób uzna go za kolejny nawet nienajgorszy horrorek i powróci do normalnego życia. Ja jednak jeszcze bardziej uświadomiłem sobie Prawdę i to prawdę, która jest ukazywana w sposób jakże straszliwy. Nie powiem, wiara w Boga wzrosła w moim sercu natychmiastowo. Szczególnie wówczas, gdy spytałem się księdza z mojej parafii, co sądzi o egzorcyzmach: \"Wiesz, sam kiedyś byłem świadkiem jednego z nich\". Przełknąłem głośno ślinę, kiedy opowiedział mi o swoich doświadczeniach. Dowiedziałem się nawet, iż w stolicy mamy na usługi dwóch księży-egzorcystów.
Przejdźmy wreszcie do tematu: oto kilka symptomów ingerencji czy ataków demonicznych według J. Richarda:
1. niektóre zmiany fizyczne: nadnaturalna siła, konwulsje podobne do epileptycznych z pianą na ustach włącznie, symptomy podobne do katatonii: omdlenie; w drugim etapie nieczułość na ból, zmieniony głos;
2. niektóre zmiany mentalne: mówienie obcymi, niewyuczonymi językami, pojmowanie języków nieznanych, zdolności paranormalne, np. jasnowidzenie, telepatia, znajomość rzeczy ukrytych;
3. niektóre elementy duchowe: lęk wobec przywoływania Chrystusa: m.in. przekleństwa i bluźnierstwa, reakcja na modlitwę;
4. niektóre zmiany osobowości: zmiany w inteligencji, w charakterze i wyglądzie.
Z kolei protestancki egzorcysta, Michael Green, podaje o wiele szerszą gamę sprawdzonych przez siebie kryteriów rozpoznania wpływów demonicznych. Oto, co mówi on sam:
1. irracjonalna i gwałtowna reakcja na imię Jezusa, wzmiankę o krzyżu, Biblię, wejście do kościoła;
2. gwałtowna walka z siłą nieproporcjonalną do postury człowieka w chwili działania demona;
3. jakiekolwiek zaangażowanie w praktyki okultystyczne obecnie lub w przeszłości;
4. posiadanie albo wystawienie na działanie przedmiotów wykorzystywanych w okultyzmie, emanacje wiedźm lub mediów, literatury okultystycznej, zaklęć, amuletów, bransolet, pierścieni (:, szczególnie obiektów ze Wschodu, które były obiektem kultu;
5. pogmatwana historia poprzednich pokoleń;
6. nienaturalne związanie z seksualną perwersją albo innym nałogiem, mimowolne bluźnierstwa albo niekontrolowana drwina z Boga i rzeczy świętych;
7. dziwne zachowanie, w tym ostre wybuchy gniewu albo przygnębienia, piana z ust, palpitacje serca, nagłe zmiany nastroju;
8. zmiana głosu w czasie rozmowy lub śmiechu;
9. opanowanie przez nieokreślony, niczym nieuzasadniony strach;
10. nałogowa niezdolność do modlitwy, nawet, gdy osoba tego pragnie;
11. coś dziwnego w oczach. Oczy są oknem wewnętrznym człowieka. Oczy opętanych są często nienaturalnie jasne, szkliste albo pełna maniakalnej nienawiści.
Greek stwierdza dodatkowo, iż powyższa lista nie jest ani pełna, ani nie zawsze te cechy występują. Ostrzega też słusznie, że podejrzenie o demoniczną interwencję powinno być ostatnią myślą a nigdy pierwszą, zaś diagnoza opętania nie powinna być lekkomyślnie stawiana bez konsultacji z doświadczonym egzorcystą, a także z lekarzem i psychiatrą. Zatem jeśli jakiś wariat będzie wykrzykiwał, że jest opętany, to nie wierzcie mu. Człowiek, w którego ciało ingerują złe duchy nie jest bowiem tego świadomy.
Anglikański egzorcysta, Graham Dow, przedstawia dziewięć cech, w których objawy mieszają się z przyczynami:
1. praktyki okultystyczne osobiste, przodków lub krewnych;
2. doświadczenia obecności zła w pomieszczeniach lub budynkach; widzenie twarzy;
3. szczególne przypadki zaburzeń; tajemnicze choroby lub dolegliwości występujące w wielu pokoleniach;
4. ciężkie urazy psychiczne (np. wykorzystanie seksualne) i inne emocje powodujące szok, także ból;
5. poczucie odrzucenia;
6. poronienie lub aborcja; w przypadku aborcji istnieje duże prawdopodobieństwo pojawienia się duchów odrzucenia, zabójstwa lub śmierci;
7. zaangażowanie w kulty lub sekty, które zaprzeczają, że Jezus jest prawdziwym Bogiem i umarł za nasze grzechy;
8. dominacja np. któregoś z rodziców lub dziadków
9. korzystanie z tzw. medycyny alternatywnej, np. homeopatii czy akupunktury terapie tego typu związane są z tzw. siłą życia i zostaje wówczas możliwość działania dla sił innych niż Duch Święty.
Należy zatem uważać i, co jest podkreślone i powtarza się na każdej liście, unikać kontaktów z okultyzmem. Niektórzy teologowie negujący istnienie szatana twierdzą, iż teoria o istnieniu złych duchów spowodowała nadmierne zainteresowanie satanizmem, magią czy okultyzmem. Praktyka egzorcystów potwierdza jednak coś zupełnie odwrotnego: to nie wiara w szatana prowadzi do zainteresowania okultyzmem (a przynajmniej nie zawsze), ale zainteresowanie okultyzmem prowadzi do zupełnie nieoczekiwanego, niechcianego czy nawet unikanego kontaktu z siłami nieczystymi.
Czego zatem możemy się bać, zakładając, że naszym hobby nie jest zainteresowanie szatańskimi praktykami. Otóż niczego, jeśli staramy się być takimi, jakimi jesteśmy z natury, jakimi nas Bóg stworzył. On bowiem nie dopuszcza do człowieka złych mocy, poza niektórymi wyjątkami, jakim niewątpliwie była Emily. Dziewczyna ta miała do spełnienia misję, która kosztowała ją wiele bólu i cierpienia. Myślę jednak, że się opłaciło…

Na podstawie książki Raula Salvucciego: \"Podręcznik Egzorcysty\".[/blok]

Autor: 153