[blok]Po spektakularnym sukcesie „Wywiadu z Wampirem” wiele fanów (w tym ja) zaczęło ostrzyć sobie swe wampirze zęby na kontynuację historii wampira Lestata, której literacką wersję napisała Anne Rice.
Niestety z internetowych przesłanek dowiedziałam się, że producenci nie zaangażowali nikogo z „Wywiadu”,a obsada prezentowała się dość dziwnie.
Już na samym początku zawiodłam się ogromnie, ponieważ film okazał się zlepkiem dwóch książek, na których podstawie stworzono jeden film, mianowicie „ Królowej Potępionych” i „Wampira Lestata”. Zastanowiło mnie, jak akcję z dwóch dość grubych książek można przenieść na ekran w ok. 90 minutowym filmie i zmontować to tak by wszystko pasowało do siebie.
Akcja rozgrywa się jednocześnie w XIII wieku i współczesności. Główny bohater wampir Lestat po długim śnie budzi się do życia. Poznajemy jego życie sprzed wydarzeń
z „Wywiadu z Wampirem” z pamiętnika, który znajduje Jesse, młoda dziewczyna, pracująca w tajemniczej londyńskiej organizacji –Talamasce zajmującej się tropieniem przedstawicieli innych światów takich jak np. wampiry czy czarownice.
Lestat oczarowany współczesnością staje się gwiazdą rocka. Przy okazji wyśpiewuje tajemnice wampirów i budzi do życia Akashę królową-matkę całej wampirzej populacji. (Widocznie tak fałszował :-) ). Wdzięczna za to Akasha zaprasza Lestata do współrządzenia rajem, który ma zamiar stworzyć na ziemi. Rządzić tu będą wampiry, żyjące dotychczas w ukryciu. Nowo narodzona dla świata władczyni sieje śmierć i zniszczeniu zarówno wśród ludzi jak i wampirów. Lestat jednak staje po stronie zbuntowanych braci, chcących zniszczyć królową.
Część finałowa rozgrywa się posiadłości starej wampirzycy Margareth, gdzie oprócz wampirów, które przeżyły pogrom królowej znajduje się także Jessie.
Władczyni po krótkiej walce( rodem z Matrixa) zostaje zabita, a zakochany, w Jessie Lestat zmienia ją w wampira ...i żyli długo i szczęśliwe, a po jakimś mieli dużo małych wampirzątek.
Tak też film okazał się jedną wielką klapą. Nie ma tam prawie nic godnego obejrzenia. Akcja jest niespójna i widz, który nie przeczytał książki nie wie czasami, o co chodzi.
Następny wielki błąd to efekty specjalne. („Czy to ptak? Nie to samolot! Nie to Lestat latający wampir!”) Wampirze latanie pokazane w filmie jest po prostu śmieszne. Drugim elementem są kostiumy i charakteryzacja. Wampiry ubierają się chyba w sklepach z używaną odzieżą. Ich ubrania są chyba szyte na specjalne zamówienie. Mnie osobiście zastanowił też fakt, że Akasha na początku pojawia się w stroju ze starożytnego Egiptu, a później bardzo podobnym. (Czyżby wzięła ze sobą ubrania na zmianę?)najbardziej rozśmieszył mnie wygląd jednego z wampirów, który wygląda jakby pomylił filmy i miał grać w „Mumii”. Makijaż jest koszmarny i razi w oczy. (Widzisz takiego gościa na ulicy i od razu wiesz, że to albo gej albo wampir.)
Wreszcie muzyka. Jest to jedyny dobry element tego filmu, jednak tylko dla fanów rocka. Twórcą muzyki jest wokalista zespołu Korn, ale na ścieżce dźwiękowej słyszymy także: Marylin'a Mansona, Linkin Park, Cold X czy Orgy.
Cały ten film streszczę jednym słowem pisanym dużymi literami – ŻENADA. Nic dziwnego, że Rice po premierze „Wywiadu z Wampirem” obszernie wypisała swe zachwyty nad filmem, o „Królowej Potępionych” streściła się w jednym zdaniu. Dlatego zanim zobaczycie ten film radzę przeczytać „Kroniki Wampirze” albo obejrzeć „Wywiad z Wampirem”
[/blok]

Autor: 508