Kroniki Fantastyczne


[Krainy]


Rasy w Forgotten Realms

[blok]Krasnoludy-
Krasnoludowie są niscy i krępi. Łatwo ich rozpoznać po wzroście i posturze. Mają 120 do 135 centymetrów wzrostu. Mają czerstwe policzki, ciemne oczy i takież włosy. Oczywiście, zdarzają się wyjątki np. krasnoludowie o jasnobrązowych lub jasnorudych włosach, blondynów jednak się nie spotyka – choć niektórzy twierdzą że takich widzieli, nie potrafili jednak udowodnić swych opowieści ;). Krasnoludowie zazwyczaj są uparci, małomówni i tajemniczy. Chociaż są podejrzliwi i skąpi, wady te równoważy aż z naddatkiem ich odwaga i nieustępliwość. Nieufni wobec obcych, ale wobec przyjaciół wierni i honorowi. Często zachowują się, albo odzywają chamsko, zdecydowanie nie lubią też owijania w bawełnę i udawania. Są oddani ciężkiej pracy (kowalstwo, hutnictwo, górnictwo to ich żywioł) i rzadko okazują poczucie humoru (a jeśli już to jest to zazwyczaj czarny humor). Lubują się w piwie i miodzie, a nawet w mocniejszych trunkach, przykładem może być krasnoludzki spiryt (właściciele gospód uważają, by nie rozlał się nigdy na stół, bo może przeżreć blat na wylot ;)). Jednak najbardziej kochają szlachetne metale, głównie złoto. Cenią oczywiście drogie kamienie, przede wszystkim diamenty i kamienie nieprzejrzyste z wyjątkiem pereł, których nie lubią (może dlatego, że są związane za sferą żywiołu wody a nie ziemi). Kochają ziemię, mają natomiast nienajlepszy stosunek do wody (wszyscy cierpią też na straszną chorobę morską ;)). Krasnoludowie nie pałają gorącą miłością do elfów, nienawidzą natomiast orków i goblinów. Ich krępa postura powoduje, że nie są najlepiej przystosowani do jazdy na koniach (lub innych dużych wierzchowcach - dlatego odnoszą się do tych zwierząt ostrożnie i z nieufnością), jeśli muszą, korzystają z kucyków (słyszałem też historie o krasnoludach jeżdżących na specjalnie wytresowanych dzikach, ale nie są one potwierdzone ;)). Nie mają skłonności do magii, brak im też do niej talentu – nie ma wśród nich magów czy czarowników. Można wręcz powiedzieć, że są wyjątkowo niemagiczną rasą co ma swoje plusy: wrogie zaklęcia słabiej oddziaływują na przedstawicieli tej rasy. Krasnoludowie są silni i odważni, znajdują rozkosz w walce i sztuce wojennej – ich ulubionymi brońmi są topory i młoty bojowe. Typowe osiedla krasnoludów mieszczą się w górskich bądź pagórkowatych okolicach. Preferują życie w mrocznych i solidnych podziemnych siedzibach. Kilka specjalnych zdolności posiadanych przez krasnoludów jest związane z ich życiem w podziemiach (np.: infrawizja czy lepsza orientacja i szybsze poruszanie pod ziemią), poza tym słyną one z niezwykłej odporności na trucizny i wysokiej kondycji. Krasnolud może być wojownikiem, kapłanem, złodziejem, wojownikiem/kapłanem lub wojownikiem/złodziejem. Żyjąc pod ziemią, krasnoludowie często uczą się języków swoich sąsiadów, zarówno tych przyjaznych, jak i zaciekłych wrogów. Są znakomitymi kowalami, płatnerzami, hutnikami, zapalonymi górnikami oraz jubilerami, a także - lub może przede wszystkim - wybitnymi inżynierami. Co można powiedzieć o ich rasowym charakterze? Właściwie to niewiele, bo choć nieco im bliżej do dobra niż zła to możemy wśród przedstawicieli tej rasy znaleźć osobników wszelkich charakterów od praworządnych dobrych po chaotycznych złych.
W ich panteonie znajdują się tacy bogowie jak: Abbathor, Berronar Czyste Srebro, Clangeddin Srebrnobrody, Duerra, Dugmaren Jasny Płaszcz, Dumathoin, Gorm Gulthyn, Haela Jasny Topór, Laduguer, Marthammor Duin, Moradin, Sharindlar, Thard Harr, Vergadain.

Elfy-
Elfowie są nieco niższsi i szczuplejsi od ludzi. Ich twarze są pięknie rzeźbione i delikatne, a ich język bardzo melodyjny. Chociaż na pierwszy rzut oka sprawiają wrażenie istot kruchych i słabych, są silne, szybkie i bardzo zręczne. Elfowie często są uznawani za istoty lekkomyślne i trzymające się na uboczu od innych ras. Prawda jest inna, choć ludzie często nie są w stanie pojąć ich osobowości. Elfowie zajmują się pięknem natury, tańcami, swawolami i śpiewem - chyba, że okoliczności wymagają innych zachowań. Niezbyt lubią podziemia i kopalnie (z wyjątkiem mrocznych elfów – drowów), uwielbiają jednak hodowanie roślin, a także z upodobaniem patrzą w niebo. Mimo że często zachowują się arogancko i wyniośle, przyjaciele i współtowarzysze traktowani są jak równi. Elfowie bardzo wolno nawiązują przyjaźnie, ale nigdy nie zapominają o swoich przyjaciołach (i wrogach). Elfowie preferują życie w pewnym oddaleniu od ludzi, nie kochają krasnoludów i nienawidzą złych istot zamieszkujących lasy. Elfowie mają wyrafinowane poczucie humoru; takie same są ich pieśni i poezja. Są odważni, ale nie ryzykują niepotrzebnie. Jedzą skromnie, piją zaś miód i wino, ale rzadko w nadmiernych ilościach. Piękna biżuteria stanowi przyjemność dla oczu elfa, ale pieniądze i zyski niezbyt go interesują. Elfowie są zafascynowani magią (wielu magów i czarowników pochodzi właśnie z rasy elfów) i wyrafinowaną walką, zwłaszcza na miecze. Są też świetnymi łucznikami. Ich broń jest nie tylko narzędziem służącym do zabijania, ale często też dziełem sztuki. Jeśli elfowie w ogóle mają jakieś słabości, to są nimi wymienione wyżej zainteresowania. Istnieje pięć gałęzi rasy elfów: wodni, szarzy, wysocy, leśni i ciemni. Dla istot innych niż elfowie różnice między wymienionymi typami są niewielkie, elfowie jednak utrzymują, że istnieją pomiędzy nimi ważne różnice kulturowe. Elfowie wodni spędzają życie w pobliżu wody lub na niej (znakomici żeglarze) i przystosowały się do panujących tam warunków. Elfowie szarzy są uznawane za najszlachetniejszą i najpoważniejszą gałąź elfiego rodu. Wysocy elfowie są najczęściej spotykani, zaś elfowie leśni uważane są za dzikich, ulegających nastrojom i nieokrzesanych. Wszyscy elfowie zgodnie twierdzą, że żyjące w podziemnych miastach ciemni elfowie są źli i zepsuci, i nie należą już do wspólnoty elfów. Zazwyczaj o dobrym charakterze. Darzą naturę wielkim szacunkiem. Duże znaczenie przywiązują do kultury i nauki (np.: astronomii, biologii). Panteon: Aerdie Faenya, Angharradh, Corellon Larethian, Sashelas, Erevan Ilesere, Fenmarel Mestarine, Hanali Celanil, Labelas Enareth, Rillifane Rallathil, Sehanine Księżycowy Łuk, Shevarash, Solonor Thelandira.

Gnomy-
Spokrewnieni z krasnoludami gnomowie są jednak zauważalnie mniejsi od swych odległych kuzynów. Gnomowie są również mniej baryłkowaci (czego nie omieszkują rozpowiadać wszem i wobec z pewną dumą). Jednakże ich nosy są znacznie większe, częste są też odstające uszy. Wielu gnomów ma brązową skórę i białe włosy. Gnomowie mają żywe i figlarne poczucie humoru. Szczególnie cenią płatanie innym psikusów. Kochają wszystko, co żywe, a także delikatnie wykonane przedmioty, zwłaszcza drogie kamienie i biżuterię.. Zakochane w klejnotach gnomy są mistrzami w szlifowaniu i cięciu drogich kamieni. Zdolni inżynierowie, wynalazcy, alchemicy. Z racji swej postury są niezłymi łotrzykami. Wielu z nich zna się też na magii, szczególnie zaś lubują się w magii iluzji. Gnomowie preferują życie w falistych wzgórzach, pokrytych gęstymi lasami, w miarę możliwości nie zamieszkanych przez ludzi. Ich niewielka postura powoduje, że są nieufni w stosunku do większych ras, czyli elfów i ludzi, jednak postawa ta nie jest wroga. Wobec tych, których nie znają, są przebiegli i tajemniczy, a w najlepszych nawet sytuacjach zachowują rezerwę. Żyjąc w kopalniach i norkach, sympatyzują z krasnoludami, chociaż uważają niechęć, z jaką ich kuzyni traktują istoty żyjące na powierzchni, za głupotę. Charakter często chaotyczny. Panteon: Baervan Dziki Wędrowiec, Baravar Cienista Szata, Gaerdal Żelazna Dłoń, Garl Świetlistozłoty, Segojan Herold Ziemia, Urdlen.

Niziołki-
Niziołkowie/hobbici to niscy, pulchni osobnicy, bardzo przypominający małych ludzi. Mają okrągłe, rubaszne i często rumiane twarze. Ich włosy są zazwyczaj kręcone i pokrywają również gęstą warstwą wierzch ich stóp. Jeśli tylko jest to możliwe, niziołkowie nie noszą obuwia. Niziołkowie są stanowczy i pracowici, z zasady spokojni i pokojowo nastawieni. Zdecydowanie preferują domowe zacisze nad niebezpieczeństwa związane z poszukiwaniem przygód. Zręczni łotrzykowie, dobrzy strzelcy, choć ich ulubioną bronią miotaną jest proca. Istnieje wśród nich pewna tradycja: krewna młodego niziołka – poszukiwacza przygód przygotowuje mu procę na jego drugą wielką przygodę. Czemu na drugą? Bo hobbici wybierają awanturnicze życie dopiero, gdy go przez przypadek zasmakują. (Oczywiście zdarzają się wyjątki od tej reguły.) Kochają spokojne i dostatnie życie, niewybredne dowcipy i rodzinne opowieści. Prawdę mówiąc, czasami niziołkowie bywają raczej nudni. Nie są bezpośredni, są jednak spostrzegawczy i, w otoczeniu przyjaciół, towarzyscy. Bogactwo jest dla nich tylko środkiem prowadzącym do życia w komforcie, które tak cenią. Hobbici nie są specjalnie odważni ani ambitni, są jednak w większości uczciwi, a kiedy trzeba, także pracowici. Niziołkowie żyją w dostatnio urządzonych norkach, chociaż działają przede wszystkim na powierzchni. Są lubiani przez elfów, chociaż traktują one hobbitów trochę jak rodzice traktują dzieci. Krasnoludowie tolerują ich, i traktują raczej na wesoło, uważając niziołków za słabe i nieszkodliwe. Najbliższe stosunki łączą hobbitów z gnomami, którzy chociaż piją więcej, a jedzą mniej, uważają niziołków za pokrewne dusze. Będąc bardziej otwarci i ustępliwi niż którakolwiek z tych trzech ras, hobbici zgodnie z nimi współżyją. Niziołkowie dzielą się na trzy odmiany. Najczęściej występującą są niziołki włosostope. Panteon: Arvoreen, Brandobaris, Sheela Peryroyl, Urogalan, Yondalla.

Półelfy-
Półelfowie zazwyczaj przypominają swoich elfich rodziców. Są bardzo przystojni, łącząc najlepsze cechy obu ras. Będąc tylko nieznacznie wyższymi od przeciętnego elfa (najczęściej mierzą 165 centymetrów) i ważąc około 75 kilogramów, łatwo mogą przejść niezauważeni zarówno wśród elfów, jak i wśród ludzi. Z drugiej strony często czują się zagubione w obu społeczeństwach: w elfim gdy dojrzewają zbyt szybko w stosunku do swych rówieśników, chociaż mentalnie od nich nie odbiegają. W ludzkim zaś wprost odwrotnie, przemawia przez nie mądrość lat, mimo młodzieńczego wyglądu. Wielu półelfów wybiera więc życie poszukiwacza przygód, łowcy, tropiciela itp. Większość nich szanuje naturę i lubi przebywać na jej łonie. Nie mają wszystkich zdolności swych elfich przodków, nie mają też łatwości przystosowania się ludzi. Dodatkowo, niektóre mniej cywilizowane narody podejrzliwie traktują półelfów i mają do nich uprzedzenia. Podsumowując, półelfowie od ludzi przejęli ciekawość, wynalazczość i ambicję, od elfów zaś wyostrzone zmysły, miłość do natury i artystyczną duszę. Półelfowie nie gromadzą się we własnym gronie, łatwiej ich znaleźć wśród ludzi i elfów, których reakcje w stosunku do półelfów wahają się od zaintrygowania do ordynarnej bigoterii.

Półorkowie-
Kolejny przykład hybrydy. Pół-orkowie są potomstwem orczych i ludzkich rodziców zazwyczaj są na tyle podobne do ludzkich rodziców, aby uchodzić za ludzi w towarzystwie. Ich skóra może mieć barwę od oliwkowej do głębokiego brązu, a ich włosy mogą być koloru blond, czerwonego, brązowego, czarnego lub szarego. Pół-orki widzą w ciemności dzięki infrawizji. Wyróżniają się wielką siłą fizyczną i znaczną kondycją co sprawia, że są urodzonymi wojownikami. Choć mniej inteligentne i charyzmatyczne od innych cywilizowanych ras, to i tak tymi cechami biją na głowę „dzikie rasy” takie jak ogry, hobgobliny czy trolle i zdarza się, że zostają wodzami oddziałów złożonych z tychże istot. Charakter najczęściej zły lub neutralny. Jeśli chodzi o religię to często wyznają bogów ludzi (nie będę ich tu wymieniał) lub orków takich jak: Baghtru, Gruumsh, Ilnaval, Luthic, Shargaas czy Yurtus.

Ludzie -
Ludzie mają tylko jedną specjalną zdolność: mogą należeć do dowolnej klasy. Również charaktery można wśród ludzi spotkać najbardziej różnorodne. Ludzie są także bardziej towarzyscy i tolerancyjni niż większość innych ras, bez narzekań akceptując towarzystwo elfów, krasnoludów i innych. Dzięki tym właściwościom i skłonnościom, ludzie stali się znaczącą potęgą na świecie i często rządzą imperiami, z zarządzaniem którymi inne rasy miały by duże problemy (np. w związku z wyznawaną inną hierarchią wartości). I choć żyją najkrócej ze wszystkich wymienionych tu ras, są bardzo „elastyczni” - łatwo przystosowują się do nowych warunków.[/blok]##edit_bypawel 2005-12-03 10:02:39##ed_end##


Autor: 601


Nasz serwis wykorzystuje pliki cookies. Korzystanie z witryny oznacza zgodę na ich zapis lub wykorzystanie. Więcej informacji można znaleźć w Polityce prywatności.

ZAMKNIJ
Polityka prywatności