[blok]Peregrin to syn Paladina Tuka i Eglantiny Banks. Jest zatem bratem ciotecznym Merry\'ego, który jest synem Esmeraldy, siostry Paladina. Peregrin to serdeczny przyjaciel Froda Baggins\'a. Z czwórki hobbitów, wchodzących w skład Drużyny Pierścienia jest najmłodszy. W chwili gdy znajdował się w Minas Tirith miał 29 lat, zatem nie osiągnął nawet hobbickiej pełnoletności. Zdrobniale zwany jest Pippinem lub nawet Pipem. Jak wszyscy hobbici lubi piwo, taniec i śpiew, dobre jedzenie i leniuchowanie.

Wyruszenie Pippina na wyprawę nie było planowane. Miał on zostać w Ustroniu, nowo zakupionym domu Froda. Jednakże Frodo tak nieudolnie trzymał swe zamiary w tajemnicy, że obaj jego przyjaciele szybko się o nich dowiedzieli. Postanowili udać się w podróż wraz z Frodem i Samem .

Wędrowali we czterech najpierw do Bree a potem aż do Rivendell, które początkowo miało być celem ich podróży. Po drodze przeżyli nieprzyjemną przygodę ze Starą Wierzbą. Pippin był w niej tym najbardziej „poszkodowanym” gdyż to jego Wierzba pochłonęła w całości. W Bree to Pippin pierwszy wykazał się poważną nierozwagą gdy opowiadał wszem i wobec o zniknięciu Bilba na jego urodzinach, siedząc w karczmie Pod Rozbrykanym Kucykiem. Gdy W Rivendell, podczas narady u Elronda ustalono, że na wyprawę spośród hobbitów wyrusza tylko Sam i Frodo Pippin był bardzo rozgoryczony. To on przeciwstawił się Elrondowi, gdy ten nie chciał się zgodzić na udział dwóch pozostałych hobbitów w niebezpiecznej misji zniszczenia pierścienia.

Podczas przeprawy przez góry to Pippin okazał się najmniej odpornym na trudy podróży gdyż wciąż domagał się rozpalenia ogniska i ciepłych posiłków i był niezwykle zrozpaczony gdy niebezpieczeństwo nie pozwalało na użycie ognia. Gdy zawieja szalejąca w górach zmusiła Drużynę do zejścia w mroczne podziemia Morii Pippin znów „nabroił”. To on wrzucił kamień w studnię (na filmie zepchnął w nią wiadro), który obudził drzemiące głębiej watahy orków i innych złowrogich stworów. Pytanie tylko, czy przejście drużyny nie wywołałoby tego samego efektu. Uważam, że postępek Pippina przyspieszył tylko nieuniknione, co wcale nie ujmuje mu nierozwagi a nawet głupoty.

W Lothlorien Pippin, tak samo jak reszta hobbitów, otrzymał płaszcz utkany przez samą Galadrielę. Gdy drużyna minęła Argonath i zatrzymała się na ostatni przed zniszczeniem Pierścienia wspólny postój doszło do ujawnienia się szaleństwa Boromira i rozpadu Drużyny. Boromir próbował bronić Pippina i Merry\'ego przed orkami. Ci jednak zabili go a hobbitów porwali. W ślad za zastępami Uruk-hai ruszyli Legolas, Gimli i Aragorn.

Orkowie spętali Pippina i Merry\'ego i poczęli się kłócić czy mają zanieść ich do Isengardu, w szpony Sarumana, czy do Mordoru przed Wielkie Oko. Pippin skorzystał z momentu rozprężenia w szeregach orków i ukradł miecz. Przeciął nim swoje więzy. Aby nakierować Aragorna i resztę towarzyszy na swój ślad Pippin odpiął swą zapinkę i rzucił ją na ziemię. Podróż z orkami była ciężka i wyczerpująca, więc ze sporego jej fragmentu Pippin nie zapamiętał nic. Została ona gwałtownie przerwana przez atak Rohirrimów na grupę orków, którzy porwali hobbitów. W zamieszaniu Pippin wykorzystał to, że miał wolne ręce, przeciął więzy Merry\'ego i obaj ruszyli w głąb lasu Fangorn. Tam spotkali Drzewca. Wziął on ich za orków, lecz tą pomyłkę szybko naprostowali. Drzewiec opowiadał im historię Entów i zaginionych Entowych żon. Hobbici spróbowali wody z Entowego źródła, która sprawiła, że sporo urośli. Obaj byli obserwatorami wiecu Entów i wraz z nimi ruszyli na Isengard.

Gdy Orthank i terenu przyległe zostały zalane Hobbici wykorzystali sytuację i wybrali zapasy ze spiżarni Sarumana, zarówno jedzenie jak i fajkowe ziele. Spotkali się także z poszukującymi ich pozostałymi członkami drużyny. Pippin znalazł porzucony przez Sarumana Palantir, który rozbudził jego niezdrową ciekawość. Wykorzystał sytuację na postoju, i gdy Gandalf spał ukradł mu Palantir. Skontaktował się przezeń z Sauronem, który wziął go za Powiernika Pierścienia. Dlatego właśnie, z powodu grożącego mu niebezpieczeństwa musiał się udać z Gandalfem do Minas Tirith.

Tam na audiencji u namiestnika Gondoru Denethora, ojca Boromira, ofiarował mu swoje usługi. Stał się zatem Strażnikiem Wieży. W mieście poznał Beregonda, żołnierza Gondoru i jego syna Bergila. Zyskał sobie w Minas Tirith przydomek „Ernil i Pheriannath” co znaczy Książę Niziołków. Poznał również Faramira, młodszego brata Boromira, który spojrzawszy na niego zdziwił się tak niezwykle i stwierdził, że widział już takich niziołków. To naprowadziło Gandalfa na trop Froda i Sama. Gdy Faramir wrócił z Osgiliath ciężko ranny, jego ojciec oszalał i usiłował spalić jego i siebie. To Pippin odnalazł Gandalfa i poinformował go o niebezpieczeństwie grożącym Faramirowi. Uratowali młodszego syna namiestnika i zanieśli go do Domu Uzdrowień. Tam odnalazł Merry’ego, który przebywał tam po starciu z Czarnoksiężnikiem z Angmaru.

Gdy wojska Gondoru, Rohanu i sojuszników zebrały się na polach Pellennoru aby ruszyć pod Czarną Bramę Pippin wchodził w skład oddziału Gondorczyków. W bitwie pod Czarną Bramą Pippin wykazał się niezwykłą odwagą, zabił bowiem trolla. Po zwycięstwie oraz koronacji i ślubie króla Elessara, Pippin z resztą hobbitów udał się do Shire. Podążali wraz z orszakiem Aragorna do Rohanu, aby oddać ostatnią posługę królowi Theodenowi. Podczas drogi do domu odwiedzili Bree i karczmę Barlimana Butterbura. Gdy dojechali do Shire, sytuacja jaką tam zastali bardzo ich zaniepokoiła. Musieli pokonać Sarumana, który przejął władzę w Shire.

Po pożegnaniu w Szarej Przystani Pippin rozpoczął normalne życie. W roku 1427( według kalendarza Shire) poślubił Perełkę z Long Cleeve. W trzy lata później urodził mu się pierworodny syn Faramir. W roku 1434 został Tukiem i thanem. Na mocy dekretu króla Elessara stał się także członkiem Rady Królestwa Północy. W roku 1463 jego syn poślubił Złotogłówkę, córkę Sama Gamgee. W roku 1484 Merry został zawezwany przez króla Eomera na ostanie spotkanie. Wówczas również Pippin, przekazawszy synowi urząd ruszył z Merry\'m. Nigdy więcej nie widziano ich w Shire. Ponoć do śmierci króla Eomera przebywali w Edoras. Potem udali się do Gondoru i tam pozostali aż do śmierci. Pochowano ich w grobowcach Rath Dinen wśród najznakomitszych wodzów Gondoru, między ich grobowcami spoczął król Elessar.

Postać Pippina nie jest może pierwszoplanowa, ale w wielu wypadkach okazuje się być kluczowa dla przebiegu akcji. On i Merry okazali się być „kamykami, które poruszyły lawinę”. Mam na myśli ich udział w poderwaniu do działania Entów. Poza tym utwór bez Pippina straciłby wiele humoru i lekkości, które wnosi ta postać. W filmie natomiast zabrakłoby pięknego utworu „który Pippin śpiewa podczas posiłku namiestnika i szarży Faramira i jego żołnierzy na Osgiliath. Na mojej „top liście” ta postać zajmuje drugie miejsce (po Faramirze oczywiście).[/blok]##edit_bybelleteyn 2006-04-12 12:20:53##ed_end####edit_bybelleteyn 2006-05-16 11:23:52##ed_end####edit_bybelleteyn 2007-04-21 10:38:53##ed_end##

Autor: 75