[blok]Aragorn syn Arathorna urodził w 2931 roku Trzeciej Ery i żył do 120 roku Czwartej Ery.
Był najwspanialszym wśród ludzi swojej epoki, a być może wszechczasów. Niezwykłość Aragorna wynikała zarówno z jego pochodzenia, dziedzictwa, jak i przymiotów charakteru. Posiadał on mądrość elfów, między którymi się wychował i dar przewidywania Dunedainów. Ponadto w czasie długich lat tułaczki zdobył wielką wiedzę i doświadczenie, jakie nie było udziałem żadnego z ludzi. Także dzieje i czyny Aragorna wykraczały poza możliwości zwykłych ludzi. Nie bez powodu mówiono, że w Aragornie odżyła szlachetność Numenoru.
Aragorn był wysokim mężczyzną. Chociaż jego twarz nosiła ślady długoletniej tułaczki i zmagań, jego sylwetka zachowała młodzieńczą sprężystość. Był raczej smutnym i ponurym człowiekiem, ponieważ musiał znosić wiele trudów, jednak optymizm i nadzieja nigdy go nie opuszczały. Wśród ludzi, którzy go nie znali wzbudzał niepokój i respekt Zahartowany w boju stał się wkrótce najbardziej wytrwałym i najmądrzejszym człowiekiem.. Był wspaniałym przyjacielem, zawsze gotowym do pomocy i poświęceń, a jednocześnie niebezpiecznym przeciwnikiem. Spośród jego licznych zalet najważniejsze to: mądrość, odwaga, męstwo, lojalność, wytrwałość i poświęcenie.
W każdym kraju dostawał jakiś przydomek. Nazywano go: Thorongil, Obieżyświat, Telectontar, Kamień Elfów, dziedzic Isildura, Odnowiciel, Długonogi, Skrzydlaty, Elessar (to imię przyjął po koronacji).
Aragorn dorastał w tajemnicy w Rivendell pod opieką matki, gdzie znano go pod imieniem Estel. W wieku 20lat Elrond wyjawił mu jego prawdziwe pochodzenie. W tedy opuścił Rivendell i przez wiele lat podróżował po dzikich krajach. Wielkim przyjacielem i sprzymierzeńcem Aragorna stal się Gandalf. Po raz pierwszy spotkali się w 2956 roku. Od tej chwili obydwaj ściśle ze sobą współpracowali w walce przeciw wspólnym wrogom.
W 3018 roku w gospodzie w Bree spotkał Froda i pozostałych hobbitów. Został od tej pory ich przewodnikiem i przeprowadził do Rivendell. Brał udział w Naradzie i stał się członkiem Drużyny Pierścienia. Dzięki doskonalej znajomości terenu i doświadczeniu był podporą Drużyny. Wielokrotnie dzięki jego przenikliwości uniknięto zagrożenia. Gdy zabrakło Gandalfa po jego upadku z mostu Khazad-dum Aragorn stal się przewodnikiem Drużyny.
Brał udział w wielu bitwach. Był wielkim wrogiem Saurona Sarumana. Aragorn podjął się trudnego zadania i poprowadził Szarą Kompanię przez Ścieżkę Umarłych. Wiele wysiłku kosztowało go opanowanie palantira z Orthanku i wyrwanie go spod władzy Saurona. Po tych zmaganiach wyglądał jakby postarzał się o kilka lat. Trud jednak się opłacił, bo zdobył wtedy wiele cennych informacji, które wykorzystał w Wojnie o Pierścień. Jako Dziedzic Isildura wezwał umarłych do walki i przy ich wsparciu pokonał korsarzy w Pelargirze i przejął flotę.
Na południu Gondoru zebrał wielu ludzi, których poprowadził ich z odsieczą do Minas Tirith. Na Pola Pellenoru przybył w decydującym momencie bitwy. Potem został dowódcą Armii Zachodu. Poprowadził wojska do bram Mordoru. W roku 3019 po Wojnie o Pierścień Aragorn został królem i przybrał imiona Elessar Telcontar.
Był bardzo dobrym i sprawiedliwym królem. Przez 120 lat sprawowania władzy jego Królestwo rozkwitło i rozwinęło się, a w Śródziemiu zapanował upragniony pokój i dobrobyt. Miecz który towarzyszył mu od roku 3018 roku nosił nazwę Anduril (przekuty Narsil).
Wspominając Aragorna nie można zapomnieć o jego wielkiej miłości do Arweny Undomiel, córki Elronda. Po raz pierwszy ujrzał ją w ogrodach Imladris w 2951 roku, gdy miał 20 lat. Pokochał ją od pierwszego wejrzenia i uczucie to towarzyszyło mu przez całe życie. W 2980 roku w Lothlorien Arwena odwzajemniła uczucie Aragorna i przysięgli sobie wierność. Po Wojnie o Pierścień poślubił ukochaną księżniczkę elfów. Stanowili bardzo dobre i kochające się małżeństwo. Z ich związku urodził się syn Eldarion i kilka córek. Zapoczątkowali dynastię Telcontarów.[/blok]##edit_bybelleteyn 2006-11-06 20:37:56##ed_end##

Autor: 128