Kroniki Fantastyczne

[Bestiariusz]

Anioły i demony A-Z

[blok]A

A'albiel - anioł służebny archanioła Michała (zob. M. Gaster, Wisdom of the Chaldeans).

Aariel ("lew Boży") - imię anioła zapisane na ofickim (gnostyckim) amulecie obok imienia boga Jaldabaota (zob. Bonner, Studies in Magical Amulets).

Aba - wysoki dostojnik anielski, zajmujący się sprawami ludzkiej seksualności, którego można przywołać podczas magicznych obrzędów kabalistycznych. Aba pełni także funkcję anioła służebnego króla Sarabotesa, który jest piątkowym władcą aniołów powietrza; ~ Abalidot (zob. de Abano, Heptameron; Barrett, The Magus; Masters, Eros and Evil).

Ababaloj - anioł przywoływany w zaklęciach Salomonowych. Imię Ababaloja wymienia księga czarów, Grimorium Verum.

Abachta (Abagta) - w literaturze rabinackiej, jeden z siedmiu aniołów zamętu; sześciu pozostałych nosi imiona: Barbona (Harbona), Bigta, Karkas, Bizta, Mehuman i Zeter. Abachta jest również jednym z "wygniataczy tłoczni wina" (zob. Ginzberg, The Legends of the Jews, t. 4, s. 374).

Abaddon (Abbadon, "niszczyciel") - hebrajskie imię greckiego Apollyona, anioła Czeluści (Ap 9, 11); także anioła, który związał Szatana na tysiąc lat (Ap 20). W Księdze Hymnów (których kopia znajduje się wśród rękopisów odkrytych w Qumran) mowa o "otchłani Abaddon" i "potokach Beliala [które] wdarły się do Abaddon" [por. Tyloch, Rękopisy z Qumran nad Morzem Martwym, s. 264, przyp. 32, s. 267 -przyp. tłum.]. W apokryfie z I w., Księdze starożytności biblijnych-Pseudo-Filom, mowa o Abaddonie jako miejscu (szeolu, piekle), a nie duchu czy demonie. Podobnie Milton w Paradise Regained (IV, 624) posługuje się pojęciem Abaddon jako określeniem miejsca, to jest otchłani. Zgodnie ze współczesną wiedzą, po raz pierwszy pojęcie to upersonifikował autor Apokalipsy św. Jana, gdzie stało się ono imieniem anioła. W Dziejach Tomasza z III w. Abaddon jest imieniem demona, lub samego Szatana, i tak też rozumie je Bunyan w Wędrówce pielgrzyma. Według Mathersa, autora The Greater Key of Solomon, Abaddon to imię Boga, którego użył Mojżesz, prosząc Stwórcę o zesłanie plagi gradu na Egipt. Kabalista Józef ben Abraham Gikattila używa słowa Abaddon jako określenia szóstej z siedmiu "warstw piekła", której zarządcą jest anioł Pasjel (por. Cohen, Talmud, s. 380). Klopstock w Mesjadzie nazywa Abaddona "ciemnym aniołem śmierci". O "szponiastych skrzydłach" Abaddona pisał Francis Thompson w wierszu To the English Martyrs (~ Apollyon). Abaddon jest również utożsamiany z aniołem śmierci i zniszczenia, demonem czeluści, z władcą demonów podziemnego świata oraz Samaelem i Szatanem (zob. De Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, s. 9; Grillot, A Pictorial Anthology of Witchcraft, Magic and Alchemy, s.128). W tym ostatnim dziele Abaddon występuje jako "Anioł zniszczenia z Apokalipsy". W The Magus Barretta Abaddon przedstawiony jest na kolorowej rycinie jako jeden z "demonów zła".

Abadon - określenie piekła (~ Abaddon). Pisownia (z jednym "d") wzięta z Zoharu (Deu-teronomium 286a).

Abagta ~ Abachta

Abaj - anioł należący do chóru panowań (zwierzchnictw), przywoływany w kabalistycznych zaklęciach magicznych.

Abalidot - dostojnik niebiański, zajmujący się, podobnie jak Aba, sprawami ludzkiej seksualności. Abalidot jest aniołem służebnym Króla Sarabotesa, piątkowego władcy aniołów powietrza (zob. Barrett, The Magus, t. 2; Masters, Eros and Evil).

abalim (arelim) - chór aniołów znany w angelologii chrześcijańskiej jako ~ trony. W The Magus Barretta mowa o "tronach, które Hebrajczycy nazywają abalim, aniołach wielkich i potężnych". Najwyższymi inteligencjami (tj. aniołami) tego chóru są Zafkiel i Jofiel.

Aban - w religiach starożytnej Persji Aban jest (lub był) aniołem października. Był też władcą dziesiątego dnia każdego miesiąca (zob. Hyde, Historia Religionis Veterum Persarum).

Abariel - w traktatach poświęconych obrzędom magicznym, anioł, którego imieniem posługiwano się w zaklęciach przywołania. Imię Abariela widnieje na drugim pentagramie Księżyca (zob. Mathers, Greater Key of Solomon).

Abaros ~ Armaros

Abasdarhon - najwyższy rangą anioł władający piątą godziną nocy (zob. Waite, The Lemegeton).

Abatur Muzania (Abiatur) - w kosmologii mandajskiej uthra (anioł) Gwiazdy Polarnej. Pilnuje wagi, na której w momencie śmierci ważona jest ludzka dusza; ~ Aszriel; Monker (mahometański czarny anioł) - obaj aniołowie wypełniali podobne funkcje (zob. Drower, The Mandaeans of Iraq and Iran; por. Rudolph, Gnoza, s. 313).

Abbadon ~ Abaddon

Abbadona - upadły anioł, serafin, niegdyś wierny towarzysz Abdiela. W pieśni XXI Mesjady Klopstocka, Abbadona żałuje, że przyłączył się do buntu, i zwany jest "aniołem pokutującym". Trzeba jednak zaznaczyć, że zgodnie z doktryną chrześcijańską, upadły anioł nie odczuwa skruchy - starczy, że raz zgrzeszył, a staje się zatwardziały w złu, i jego umysł już na zawsze jest zwrócony ku ciemnej stronie bytu.

Abbaton - imię Boga lub świętego anioła, używane w zaklęciach Salomonowych do przywoływania demonów (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon). Słowo to oznacza śmierć, i w tym sensie Abbaton jest utożsamiany z aniołem śmierci; pełni on także funkcję strażnika w piekle (zob. koptyjskie fragmenty Ewangelii Bartłomieja w: M.R. James, The Apocryphal New Testament).

Abdal ("zastępca") - w tradycji muzułmańskiej imię siedemdziesięciu tajemniczych duchów, od których zależy los świata, a których tożsamość znana jest jedynie Bogu. Kiedy jedna z tych boskich istot umiera (tak więc Abdale nie są nieśmiertelne), Bóg w tajemnicy wyznacza następnego, aby go zastąpił. Spośród siedemdziesięciu Abdali czterdzieści mieszka w Syrii. (Podobną funkcję pełnią "sprawiedliwi" w tradycji żydowskiej oraz lamowie).

Abdia ("sługa") - imię anioła widniejące na zewnętrznym kręgu pentagramu Salomona. Wspomina o nim Waite w The Lemegeton (ryc. 156). Wymienienie imienia anioła w księdze czarnej magii nie oznacza, że jest on zły. W "podręcznikach czarostwa" pojawia się wiele imion świętych aniołów, którzy, przebywając w piekle, wypełniają polecenia Boga. Podobnie w niektórych sferach nieba przebywają źli aniołowie (np. ~ grigori, zwani też czuwającymi).

Abdiel ("sługa Boży") - najwcześniejsza wzmianka o Abdielu pochodzi z Księgi Razjela, żydowskiego dzieła kabalistycznego, powstałego w średniowieczu i napisanego po hebrajsku; autorstwo Księgi przypisuje się Eleazarowi z Wormacji. W Raju utraconym (V, 973, 1085; VI, 469-472) Abdiel jest "serafinem rozpłomienionym", który pierwszego dnia walki w niebie gromi Ariela, Arioka i Ramiela (zbuntowanych aniołów z zastępów Szatana). Pod potężnym ciosem miecza Abdiela ugina się sam Szatan (VI, 235-243). Milton sławi serafina słowami: "Pośród niewiernych, on wierny jedyny, / Nieporuszony wśród nieprzeliczonych, / Nieustraszony, nietrwożny, niezłomny” (V, 1086-1088). West w swojej pracy Milton and the Angels (s. 124) twierdzi, że Abdiel został wymyślony przez Miltona; w innym miejscu (s. 154) przyznaje jednak, że wzmiankę o Abdielu zawiera Księga Zazjela. W Biblii (1 ICrn 5, 15) Abdiel nie jest imieniem anioła, ale człowieka, syna Gada, mieszkańca Gileadu. Wzmianka w Biblii stanowi niewątpliwie pierwotne źródło tego imienia. Jako anioł, Abdiel występuje również w powieści Anatola France'a Bunt aniołów, gdzie na czas swojej ziemskiej działalności przybiera imię Arkadiusz.

Abdizriel (Abdizuel) - w kabale jeden z 28 aniołów władających 28 pałacami Księżyca (zob. Barrett, The Magus). Imiona wszystkich 28 aniołów podano w Apendyksie.

Abedumabal (Bedrimulael) - w księdze czarów Grimorium Verum, anioł przywoływany w zaklęciach magicznych.

Abel ("łąka") - jeden z dwunastu aniołów zrodzonych z boga Jaldabaota; sądzi dusze trafiające do nieba. Jest także jednym z aniołów czwartego nieba oraz władcą Dnia Pańskiego (niedzieli) przywoływanym ze wschodu. W Testamencie Abrahama (13, 1) Abel jest aniołem "przed którym musi się stawić na sąd każda dusza, kiedy tylko Henoch, niebiański skryba, przedłoży księgę, w której zapisane są ludzkie uczynki" (zob. Doresse, The Secret Books of the Egyptian Gnostics; Barrett, The Magus, t. 2).

Abelech (Helech) - w okultyzmie, imię Boga lub anioła przywoływanego w zaklęciach przeciw demonom (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).

Abezi-Tibod ("ojciec czczej rady') - we wczesnej tradycji żydowskiej Abezi-Tibod jest utożsamiany z Samaelem, Mastemą, Uzą i innymi diabłami. Jest potężnym duchem, który walczył z Mojżeszem w Egipcie, zatwardził serce faraona i wspomagał jego czarnoksiężników. Razem z Rahabem utonął w Morzu Czerwonym (tj. Morzu Sitowia). Abezi-Tibod i Rahab są książętami Egiptu. W Testamencie Salomona ("Jewish Quaterly Review", London 1889, XI) Abezi jest synem Beelzeboula (Belzebuba) i demonem Morza Czerwonego; jak sam twierdzi, jest "potomkiem archanioła".

Abhejel - jeden z 28 aniołów władających 28 pałacami Księżyca.

Abiou - anioł pokrewny ~ Ejaela.

Abiressia - w tradycji gnostyckiej, jeden z dwunastu aniołów zrodzonych z boga Jaldabaota (~ Abel; zob. Doresse, The Secret Books of the Egyptian Gnostics II).

Ablati - w Salomonowych traktatach magicznych, anioł przywoływany w zaklęciach Uriela. Zarazem jest to "jedno z czterech słów, które Bóg wypowiedział do swego sługi, Mojżesza"; pozostałe trzy słowa to: Josta, Agla i Kaila (zob. Grimorium Verum; Shah, The Secret Lore of Magic; Waite, The Book of Ceremonial Magicy.

Aboezra - anioła o tym imieniu wzmiankuje Waite w The Book of Ceremonial Magic ("przenajświętszy Aboezra"). Zgodnie z zaleceniem Grimorium Verum, Aboezrę przywołuje się w błogosławieństwie soli.

Abrael ~ Abru-El

Abragate - duch lub anioł przywoływany w modlitwie Salomonowej przez mistrza ceremonii (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).

Abrakadabra ("błogosławię zmarłym") - jedno z trzech świętych imion wypowiadanych w zaklęciu miecza. Jest to także jedno z najstarszych słów magicznych; uważa się, że pochodzi od hebrajskiego wyrażenia „ha bracha dabara”, co znaczy: wypowiadać błogosławieństwo. Imię to, zapisane na kawałku pergaminu zawieszonego na szyi, służyło jako amulet przeciw chorobie. Przyzywając Abrakadabrę, inwokant jedenastokrotnie wypowiadał jego imię, za każdym razem opuszczając jedną literę, aż dobrnął do końcowego "a" (~ Abraksas).

Abraksas (Abraksis, Abrasaks itd.) - w gnostyckiej teogonii, Najwyższy Nieznany; w mitologii perskiej, źródło 365 emanacji. Imię "Abraksas" często grawerowano na ozdobach używanych jako amulety (tzw. gemmy) lub jako "przybory" do odprawiania obrzędów magicznych. W kabale Abraksas jest księciem ~ eonów. Imię to jest wzmiankowane w takich dziełach, jak Miecz Mojżesza, Księga Razjela, oraz w wielu innych traktatach magicznych i mistycznych. Według starszych źródeł Abraksas jest, lub był, demonem, jednym z bóstw starożytnego Egiptu. Od jego imienia, jak się zdaje, pochodzi słowo "abrakadabra". Pierwotnie był to termin określający - w systemach gnostyckich - eony i cykle stworzenia; w głębszym sensie oznaczał samego Boga. Gnostyk Bazylides, który, jak się uważa, "wymyślił" Abraksasa, nauczał, że jest on archontem władającym 365 niebiosami oraz pośrednikiem między żywymi stworzeniami zamieszkującymi ziemię i Bogiem (zob. Forlong, Encyclopedia of Religions; zob. też obrazowe przedstawienie Abraksasa z głową kogucią w: Budge, Amulets and Talismans, s. 208; Rudolph, Gnoza, s. 27).

Abramus ~ Abrimas

Abrasjel - anioł siódmej godziny dnia, służący pod Barginielem (zob. Waite, The Pauline Art, w: The Book of Ceremonial Magic, s. 67).

Abrid - w okultyzmie, anioł letniego zrównania dnia z nocą; jego imię wypisywano na amuletach mających chronić przed urokiem ("złym okiem"). Zob. Trachtenberg, Jewish Magic and Superstition, s. 139, gdzie Abrid jest wymieniony wśród sześciu innych ~ memunim, tj. aniołów służebnych.

Abriel - jeden z aniołów należących (obecnie lub w przeszłości) do chóru panowań, przywoływanych w zaklęciach kabalistycznych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).

Abrimas - anioł wzywany na zakończenie szabatu (zob. Trachtenberg, Jewish Magic and Superstition, s. 139). Aca fca f 5

Abrinael ~ Abrunael

Abru-El ("moc Boga") - arabski odpowiednik archanioła Gabriela (zob. Forlong, Encyclopedia of Religions).

Abrunael - jeden z 28 aniołów władających 28 pałacami Księżyca. Imiona wszystkich 28 aniołów podano w Apendyksie.

Absinthium ~ Piołun

Abtelmoluchos -~ Temlakos

Abuhaza - w okultyzmie, anioł służebny Arkana, poniedziałkowego władcy aniołów powietrza, oraz poddany Wiatru Zachodniego (zob. Barrett, The Magus).

Abujonij - w Szóstej i siódmej księdze Mojżeszowej oraz innych pismach okultystycznych, anioł mieszkający w drugim niebie.

Abujori (Abujoro) - w magii rytualnej, środowy anioł zamieszkujący (według różnych źródeł) drugie lub trzecie niebo, przywoływany z północy (zob. de Abano, Heptameron; Barrett, The Magus, t. 2).

Abuliel - w okultyzmie żydowskim, anioł przenoszący modlitwy. Wzmiankują o nim Joffe i Mark w Great Dictionary of Yiddish Language I. Ponieważ jednak nie wspomina o nim Margouliath w Malache Elion (Aniołowie niebiańscy) ani żaden inny znany tekst literatury Hejchalot, podobnie jak Trachtenberg w Jewish Magic and Superstition oraz Gershom Scholem w swych licznych pracach, należy uznać, że Abuliel nie stał wysoko w hierarchii anielskiej. Najważniejszymi aniołami modlitwy są Akatriel, Metatron, Rafael, Sandalfon, Michał i Sizouze (możliwe, że Abuliel jest aniołem służebnym jednego z wyżej wymienionych).

Abuzohar -jeden z aniołów Księżyca, przywoływany podczas poniedziałkowych obrzędów magicznych (zob. Albertus Magnus, Les Admirables Secrets d'Albert le Grand).

Acafcaf (Aczaca) - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący szóstej sali (pałacu) nieba.

Achaja(sz) (Achaja, "trud") - w kabale, jeden z ośmiu serafinów; jest aniołem cierpliwości i odkrywcą tajemnic natury. Aniołem pokrewnym Achajasza jest Chous. Reprodukcję pieczęci Achajasza zob. w: Ambelain, Le Kabbale Pratique, s. 260. W Nowym Testamencie Achaja jest nazwą rzymskiej prowincji. Święty Paweł wizytował kościoły w tym regionie (zob. Dz 18, 12. 27).

Achamot - jeden z eonów, córka ~ Pistis Sofii. W gnostycyzmie ofickim, Achamot jest matką złego boga Jaldabaota (zob. King, The Gnostics and Their Remains; Jonas, Religia gnozy, s. 201, 204-205; Quispel, Gnoza, s. 101, 206). [W apokryficznej Apokalipsie Jakuba, Achamot jest "uosobieniem Mądrości" (zob. Langkammer, Apokryfy Nowego Testamentu, s. 63) -przyp. tłum.]

Achartiel i Achatchriel - imiona aniołów odnalezione na orientalnych amuletach (kameot) mających chronić przed złem (zob. Schrire, He-brew Amulets).

Achazriel - anioł pełniący funkcję odźwiernego na dworze niebiańskim (zob. Midrasz Raba).

Acheliasz - anioł, którego imię widnieje na pierwszym pentagramie planety Wenus (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Achides - anioł, którego imię widnieje na trzecim pentagramie planety Wenus (zob. Shah, The Secret Lore of Magic; Mathers, The Greater Key of Solomon).

Achrazjel (Akrazjel, "herold Boga") - prawdopodobnie jedna z form imienia ~ Razjel lub ~ Galizur. Akrazjel jest aniołem zwiastowań, a także stróżem ostatniej bramy piekieł. Był też aniołem, który wyjawił Adamowi boskie tajemnice. Kiedy Bóg postanowił, że Mojżesz powinien umrzeć, a ten zaczął błagać o dłuższe życie, Stwórca posłał Achrazjela, aby oznajmił Prawodawcy, iż jego modlitwy nie zostaną wpuszczone do nieba (zob. Ginzberg, The Legends of the Jews, t. 3, s. 419). [W innej wersji tej samej legendy aniołem, którego Bóg posłał, aby powiadomił Mojżesza o daremności jego próśb, był Metatron (zob. Ze skarbnicy midraszy, s. 106-108) - przyp. tłum.]

Achsa - anioł dobrych uczynków wzywany w modlitwie przez mistrza ceremonii podczas Salomonowych obrzędów magicznych (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).

Achtariel ~ Akatriel JHWH

Achusaton - w Szóstej i siódmej księdze Mojżeszowej, jeden z piętnastu aniołów tronowych. Imiona wszystkich aniołów tronowych podano w Apendyksie.

Acilut - w kabalistycznej kosmogonii, świat emanacji, tj. najwyższy z czterech światów, miejsce przebywania Boga i najpotężniejszych aniołów (zob. Halevi, Kabała, s. 8-12).

Acjel - jeden z siedmiu aniołów planetarnych, przez Corneliusa Agrippę zwanych Elektorami, służący pod rozkazami anioła Rafała (zob. Conybeare, The Testament of Solomon).

Adabiel - w The Hierarchy of the Blessed Angels Heywooda, jeden z siedmiu archaniołów. Prawdopodobnie jest to jedna z wersji imienia ~ Abdiel. Adabiel jest władcą planety Jowisz (według innych źródeł - Marsa). Czasem utożsamia się go z Zadkielem, a także królem Hadesu ~ Nergalem.

Adad - w mitologii asyryjsko-babilońskiej, władca piorunów, także "opiekun wróżbiarstwa" (zob. Huyghe, Larousse Encyclopedia of Mythology, s. 59). [Adad był także bogiem huraganów i opadów, przywoływanym w zaklęciach magicznych "przeciwko skutkom jakiegokolwiek zaklęcia" (zob. Babilońskie zaklęcia magiczne, s. 94; Eliade, Historia wierzeń i idei religijnych, t. 1, s. 108, 111) - przyp. tłum.]

Adadija - jedno z ponad stu imion anioła Metatrona.

Adam ("człowiek") - w apokryficznym Życiu Adama i Ewy (I, 10) Adam nazwany jest "świetlistym aniołem'. Według Bereszit Raba, gdy Adam został stworzony, sięgał "od ziemi aż po firmament". Według Pistoriusa Adam jest szóstą sefirą kabały, Tiferet ("piękność"). Zdaniem rabbiego Meiera proch, z którego Bóg stworzył Adama, został zebrany z czterech krańców (narożników) ziemi. Talmud naucza, że Adam był początkowo hermafrodytą i stanowił do skonały obraz Boga (również pojmowanego jako hermafrodyta). Apokalipsa Mojżesza (grecka wersja Życia Adama i Ewy) opowiada, że Adam został uniesiony do nieba na ognistym rydwanie powożonym przez archanioła Michała. Według innej legendy Adam został uwolniony z piekła przez Jezusa i zabrany do nieba wraz z innymi "świętymi w okowach". Jeszcze inna legenda, zapisana we Wniebowzięciu Mojżesza i The Ante-Nicene Fathers Library, t. 8.), głosi, że Adam został pogrzebany przez czterech aniołów: Uriela, Gabńela, Rafała (Rafaela) i Michała. [Ślad tej legendy zachował się w Liście św. Judy Apostoła 9 - przyp. tłum.] W pracy Mathersa, The Kabbalah Unveiled, dziesięć świętych sefirot wyobraża, czy też tworzy archetypicznego człowieka, Adama Kadmona.

Adatiel - duch powietrza przywoływany w zaklęciach magicznych. W traktacie Black Rauen (Czarny kruk) Adatiel występuje odziany w "falującą, biało-czarną szatę", natomiast w dziele zatytułowanym Magia (zob. Butler, Ritual Magicy został przedstawiony w "falującej, niebieskiej szacie".

Adeo - według Szóstej i siódmej księgi Mojżeszowej, anioł należący do chóru panowań, przywoływany podczas obrzędów magicznych.

Adernahael (Adnachiel?) - anioł, któremu Bóg wyjawił magiczne zaklęcie, zapisane na etiopskim amulecie mającym chronić przed kolką i dolegliwościami żołądkowymi (zob. Budge, Amulets and Talismans, s. 186).

Adhaijijon - anioł pieczęci, przywoływany w zaklęciach magicznych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).

Adhar - jedno z wielu imion anioła Metatrona.

Adiel - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa) strażnik siódmej sali (pałacu) nieba.

Adir (Adiń, Adiron, Adi) - anioł przywoływany podczas obrzędów magicznych; także jedno z imion Boga. Przyzywający Adira "pięciokrotnie wypowiadał jego imię, za każdym razem opuszczając jedną literę, aż dobrnął do końcowego r" (~ Adińrion).

Adirael ("wspaniałość Boga") - jeden z 49 duchów (niegdyś zajmujących wysokie miejsca w hierarchii anielskiej), obecnie służących Belzebubowi, księciu piekła (zob. Mathers, The Book of the Sacred Magic of Abra-Melin the Mage, s. 108).

Adiram - anioł wspominany w formułach błogosławieństwa i egzorcyzmów soli (zob. Grimorium Verum).

Adiriasz - anioł przebywający w siódmym niebie (zob. Margouliath, Malache Elion).

Adiriel - według Zoharu anioł zamieszkujący piąte niebo (~ Adiririon).

Adirir(i)on (Adir, Adńrion) - anioł "mocy Bożej"; także imię Boga. Adińriona wzywano w zaklęciach zapisywanych na amuletach mających chronić przed urokiem ("złym okiem"). Uważa się go za strażnika jednej z sal lub pałaców pierwszego nieba. Margouliath (Malache Elion) utożsamia Adiririona z Adirielem (zob. Scholem, Major Trends in Jewish Mysticism; Trachtenberg, Jewish Magic and Superstition). W Sefer Raziel (Księdze Razjela), Adrińon, czy też Adiririon, jest "Bogiem-uzdrowicielem, który sprawuje pieczę nad domostwami ziemskimi i niebiańskimi".

aditjowie - świetliste bóstwa wedyjskiego panteonu, w którego skład wchodzi siedmiu bogów i aniołów, z Waruną jako ich przywódcą. Pozostałe sześć to: Mitra, Sawitar, Bhaga, Indra, Daksza, Surja (zob. Gaynor, Dictionary of Mysticism; Redfield, Gods. A Dictionary of the Deities of All Lands; Słownik mitologii hinduskiej).

Adjuchas - duch (geniusz) skał; także jeden z geniuszy godziny jedenastej (zob. Apoloniusz z Tiany, Nuctemeron; Levi, Transcendental Magicy.

Admarel ("moim Panem jest Bóg") - w tradycjach o Henochu, jeden z władców jednej z czterech pór roku (zazwyczaj zimy); ~ Narel.

Admael - jeden z siedmiu archaniołów władających ziemią. Admael zazwyczaj przebywa w drugim niebie.

Adnachiel (Adwachiel, Adernahael) - anioł listopada, władca znaku Strzelca. Adnachiel, na zmianę z Falekiem, przewodzi niebiańskiemu chórowi śpiewających aniołów (zob. Heywood, The Hierarchy of the Blessed Angels; Barrett, The Magus; Budge, Amulets and Talismans; De Planet', Dictionnaire Infernal; Camfield, A Theologieal Discourse of Angels).

Adnaj ("rozkosz") - anioł, którego imię widnieje na pentagramie planety Wenus (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon; Shah, The Secret Lore of Magic).

Adoil ("ręka Boga") - przedwieczna istota lub świetlisty duch wywołany przez Boga z niewidzialnych głębin, który, na Jego rozkaz, rozpadł się na kawałki. Stało się to (według słowiańskiej Księgi Henocha) w czasie, gdy Henoch zwiedzał dziesięć sfer nieba. Z "kawałków" Adoila wyłoniły się wszystkie widzialne rzeczy tego świata. Imię to nie pojawia się w żadnym innym znanym tekście. R.H. Charles dopatruje się w tej legendzie zmodyfikowanej wersji teorii "kosmicznego jaja", obecnej w mitologii starożytnego Egiptu.

Adojahel - w kabale, jeden z piętnastu aniołów tronowych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa). Imiona wszystkich piętnastu aniołów podano w Apendyksie.

Adonael - w Testamencie Salomona, jeden z siedmiu archaniołów, a zarazem jedyny anioł, który jest w stanie pokonać demony choroby, Bobela (Bototela) i Metatiaksa (zob. hebrajska Księga Henocha).

Adonaet - anioł wzywany w zaklęciach przeciwko demonowi Ichtionowi, który wywołuje paraliż (zob. Shah, The Secret Lore of Magic).

Adonaj ("Bóg') - w mitologii fenickiej, jeden z siedmiu elohim, czyli aniołów obecności, a zarazem stwórców widzialnego świata. Adonaj jest także aniołem przywoływanym w Salomonowych zaklęciach wosku i podczas egzorcyzmów ognia. W gnostycyzmie ofickim Adonaj jest jednym z siedmiu aniołów stworzonych przez boga Jaldabaota "na jego obraz i podobieństwo" (zob. Jonas, Religia gnozy, s. 59, 149, 215). W Starym Testamencie Adonaj jest jednym z imion Boga.

Adonajos (Adonaju, Adoneus) - w gnostycyzmie ofickim, jeden z siedmiu archontów lub "komendantów', którzy tworzą hebdomadę i władają siedmioma niebiosami; także jeden z dwunastu aniołów zrodzonych z boga Jaldabaota (zob. Orygenes, Przeciw Celsusowi, s. 51, 308; Doresse, The Secret Books of Egyptians Gnostics).

Adoniel - według Waite'a (The Lemegeton), naczelny anioł dwunastej godziny nocy, służący pod rozkazami Sarindiela. Imię Adoniela widnieje na czwartym pentagramie planety Jowisz, obok imienia anioła Bariela. Reprodukcję pentagramu zob. Mathers, The Greater Key of Solomon, il. IV.

Adossia - najwyższy rangą anioł w kosmicznej mitologii Gurdjieffa (All and Everything, Belezbub's Tales to his Grandson).

Adot - w Szóstej i siódmej księdze Mojżeszowej, cherubin lub serafin przywoływany w zaklęciach magicznych.

Adrael ("Bóg moją pomocą') - anioł służący w pierwszym niebie (~ Adriel).

Adraj - według Mathersa (The Greater Key of Solomon), anioł przywoływany w zaklęciach atramentu i kolorów.

Adramelech (Adramelek, "król ognia') - anioł chóru tronów, zwykle towarzyszący Asmadajowi. W demonografii, Adramelech jest ósmym z dziesięciu arcydemonów; jest także wielkim kanclerzem piekła i kawalerem Orderu Muchy, ustanowionego, jak głosi legenda, przez Belzebuba. Wezwany, Adramelech ukazuje się pod postacią muła lub pawia (zob. De Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, s. 10, 58). W The History of Magic Seligmanna demon ten jest przedstawiony jako koń. W Drugiej Księdze Królewskiej (17, 31) Adramelek (Adramelech) jest bogiem Sefarwaitów z Samarii, któremu składano ofiary z dzieci. Adramelech bywał utożsamiany z babilońskim Anu i Molochem Ammonitów. W Raju utraconym Milton nazywa Adramelecha "idolem Asyryjczyków" (imię to pochodzi z mitologii asyryjskiej); w tym samym poemacie Adramelech jest upadłym aniołem, pokonanym w walce przez Uriela i~ Rafaela (VI, 460-463). W Mesjadzie Klopstocka Adramelech jest "nieprzyjacielem Boga, bardziej podstępnym, pysznym i złośliwym niźli sam Szatan, diabłem straszliwiej wyklętym i większym hipokrytą". Zob. ilustrację w: Schaff, A Dictionary of the Bible, s. 26, gdzie Adramelech jest przedstawiony pod postacią skrzydlatego, brodatego lwa. Na ilustracji w Słowniku wiedzy tajemnej De Plancy'ego (s. 10) demon ten został ukazany jako muł z ogonem pawia.

Adrapen - naczelny anioł godziny dziewiątej w nocy, służący pod rozkazami Nakoriela (zob. Waite, The Lemegeton).

Adriel ("Bóg moją pomocą") - jeden z 28 aniołów władających 28 pałacami Księżyca. W Hierarchy of the Blessed Angels Heywooda Adriel jest także jednym z aniołów śmierci, który "w dniu ostatecznym uśmierci wszystkich żyjących". W Ozar Midrashim (t. 2, s. 316, 317) Adriel jest jednym z aniołów strzegących bram Południowego Wiatru (również Wschodniego Wiatru).

Adrigon - jedno z wielu imion anioła Metatrona.

Af ("gniew") - jeden z ~ aniołów zniszczenia, książę gniewu Bożego, władca ludzkiej śmierci. Wraz z aniołem o imieniu Chema, Af niemal już połknął Mojżesza, ale musiał go wypluć, kiedy Sefora (żona Prawodawcy) obrzezała syna, czym ułagodziła gniew Boga wywołany zaniedbaniem przepisanego prawem rytuału. Af mieszka w siódmym niebie i jest wysoki na "500 farsangów'. Jego ciało jest "ze słupów czarnego i czerwonego ognia" (zob. Zohar; Ginzberg, The Legends of the Jews, t. 2, s. 308, 328; Midrasz Tehilim; Cohen, Talmud, s. 79).

Afafiel - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa) anioł strzegący siódmej sali (pałacu) nieba.

Afafniel - anioł gniewu, książę o szesnastu twarzach (czterech z każdej strony głowy), które nieustannie zmieniają swój wyraz (zob. Księga Razjela).

Afarof - anioł utożsamiany z Rafałem (Rafaelem), noszący, jak wierzono, "jedyne prawdziwe imię Boga" (zob. Testament Salomona; Pistis Sofia; M. Gaster, The Sword of Moses); ~ Afriel.

Af Bri - anioł sprzyjający ludowi Izraela; sprawuje władzę nad deszczem; ~ Matarel (zob. Margouliath, Malache Elion).

Aduachiel ~ Adnachiel Adwachiel ~ Adnachiel

Adyn (Adimus) - jeden z sześciu (lub siedmiu) aniołów, których kult został oficjalnie potępiony przez papieża Zachariasza podczas synodu rzymskiego w 745 r. (ten sam los spotkał m.in. Uriela, Raguela i Symiela). Wzywanie tych aniołów w modlitwach lub choćby aprobowanie ich kultu zostało obłożone ekskomuniką (zob. Guriewicz, Problemy średniowiecznej kultury ludowej, s. 110; Heywood, The Hierarchy of the Blessed Angels).

Aeszma - źródłosłów imienia ~ Asmodeusz. W mitologii perskiej Aeszma był jednym z siedmiu archaniołów (noszących zbiorową nazwę ~ Amesza Spenty). To imię, z kolei, pochodzi od Aeszma Daewa, "demon Aeszma". [Według innych źródeł Aeszma był jednym z siedmiu demonów, nie archaniołów (zob. Rousseau, Bóg zła, s. 15, 20) - przyp. tłum.]

Afiriza ~ Alfariza

Afkiel - w literaturze Hejchalot (Maase Mer-kawa) anioł strzegący piątej sali (pałacu) nieba. Afredon - w gnostycyzmie, potężna istota niebiańska, zamieszkująca Pleromę wraz z Dwunastoma Sprawiedliwymi. Jest władcą niepodzielności.

Afriel (Afarof) - anioł siły (potęgi?), być może jedno z imion Rafała (Rafaela). W Testamencie Salomona Afarof to jedyny anioł zdolny udaremnić knowania Obizut, żeńskiego demona zabijającego dzieci (zob. Montgomery, Aramaic Incantation Texts from Nippur; Schwab, Vocabulaire de I'Angelologie).

Afsi-Chof - anioł władający żydowskim miesiącem aw (lipiec-sierpień) (zob. Schwab, Vocabulaire de 1'Angelologie.

Aftemelouchos - według legendy opowiedzianej w Falasha Anthology, anioł kaźni, który w niebie ognistymi widłami kieruje biegiem rzeki płomieni (zob. Apokalipsa Pawła).

Aftiel - w literaturze rabinackiej anioł zmierzchu. Wspomina o nim Schwab w Vocabulaire de 1'Angelologie.

Agad - w La Kabbale Pratique Ambelaina, anioł należący do chóru potęg. Poetka Hilda Doolittle wspomina anioła o tym imieniu w wierszu zatytułowanym Sagesse.

Agaf - anioł zruszczenia przywoływany podczas uroczystości zakończenia szabatu (zob. Trachtenberg, Jewish Magic and Superstition).

Agalinaturod - w The Greater Key of Solomon Waite'a, "najświętszy anioł Boży" przywoływany w zaklęciach magicznych.

Agares (Agreas, Aguares) - niegdyś anioł należący do chóru cnót, obecnie książę piekła, dowodzący 31 legionami złych duchów. Ukazuje się pod postacią starca siedzącego okrakiem na krokodylu, z krogulcem na ręce. Uczy wszystkich języków i potrafi wywołać trzęsienie ziemi (zob. De Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, s. 10-11). Reprodukcję pieczęci Agaresa zob. w: Waite, The Book of Black Magic and of Pacts, s. 166. Według legendy Agares był jednym z 72 duchów, które król Salomon uwięził w mosiężnym naczyniu i wrzucił do jeziora (według innej wersji tej legendy wygnał go do "dolnego Egiptu").

Agason - anioł przywoływany w zaklęciach Salomonowych słowami: "Przenajświętsze Imię Agason".

Agatodemon - w gnostycyzmie, "siedmioraki wąż (seraf), Chrystus". Słowo to pochodzi od imienia egipskiego dobrego ducha, węża Agatodajmona, przeciwstawianego złemu duchowi, Kakadajmonowi. Agatodemona określa się także jako anioła stróża i ducha opiekuńczego oraz utożsamia z Hermesem, "dobroczyńcą, aniołem stojącym po stronie tyche (boskiego losu)". (zob. Harrison, Epilogomena to the Study of Greek Religion, s. 296; De Plancy, Dictionnaire Infernal; Spence, An Encyclopaedia of Occultism; Bławatska, Doktryna tajemna).

Agbas - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa) anioł strzegący czwartej sali (pałacu) nieba.

Aggeusz - jeden z proroków mniejszych Starego Testamentu, zwany "wysłannikiem Pańskim" (aniołem?). Zob. Ag 1, 13.

Agiel - imię anioła widniejące na pierwszym pentagramie planety Merkury. Według Paracelsusa Agiel jest główną inteligencją (tj. duchem, aniołem) Saturna, pełniąc tę funkcję wspólnie z aniołem Zazelem (zob. Christian, The History and Practice of Magic t. 1, s. 318).

Agkagdiel - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa) anioł strzegący siódmej sali (pałacu) nieba.

Agla - w kabale, anioł pieczęci, przywoływany w zaklęciach sitowia; także duch przyzywany w poniedziałkowych zaklęciach błagalnych skierowanych do Lucyfera. Podczas egzorcyzmów Agla jest przywoływany metodą ciągnięcia losów, a jego imię wypędza demony. Imieniem Agla posłużył się Józef, dziękując Bogu za uwolnienie z rąk swoich braci. Słowo "agla" składa się z pierwszych liter hebrajskiego wyrażenia ata gadol leolam Adonai, co znaczy: "O Panie, Ty wszystko możesz" (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon; Waite, The Book of Black Magic and of Pacu; por. De Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, s. 10; Praktyka tajemnej wiedzy magicznej, s. 24).

Agmatia - anioł nie ustalonego pochodzenia, wspomniany w pracy Scholema, Jewish Gnosticism, Merkabah Mysticism, and Talmudic Tradition. Agniel - w Zoharze, czwarta z dziesięciu sefirot zła i nieczystości.

Agrat bat Machlat - żeński anioł nierządu, jedna z trzech pomocnic Samaela. Pozostała dwójka to Lilit i Naama. [W Talmudzie Pesachim 112b czytamy: "Nikt nie powinien samotnie wychodzić w nocy, szczególnie w środę i sobotę, ponieważ Agrat córka Machlat przebywa na zewnątrz wraz z osiemnastoma miriadami aniołów zruszczenia, z których każdy oddzielnie ma zezwolenie na to, by czynić zło" (zob. Cohen, Talmud, s. 270) - przyp. tłum.]

Agreas ~ Agares

Agromiel - anioł strzegący szóstego nieba (zob. Ozar Midrashim, t. 1, s. 116).

Aha - anioł należący do chóru panowań; także duch ognia przywoływany w zaklęciach kabalistycznych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).

Ahabiel - anioł przywoływany w zaklęciach miłosnych (zob. Montgomery, Aramaic Incantation Texts from Nippur).

Ahaha - anioł pieczęci, przywoływany w zaklęciach magicznych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).

Ahaij - w Szóstej i siódmej księdze Mojżeszowej, duch planety Merkury, wzywany w czasie obrzędów magicznych.

Ahamniel - jeden z najwyższych książąt-ariołów naznaczonych przez Boga nad mieczem (zob. M. Gaster, The Sword of Moses).

Ahaniel - jeden z 70 aniołów, których imiona wypisywano na amuletach porodowych (zob. Margouliath, Malache Elion; Księga Razjela; Budge, Amulets and Talismans).

Ahariel - anioł władający drugim dniem tygodnia, służący pod rozkazami Gabriela (zob. Margouliath, Malache Elion).

Ahasjor - anioł władający żydowskim miesiącem tebet (grudzień-styczeń) (zob. Schwab, Vocabulaire de l'Angelologie).

Ahawiel - anioł, którego imię widnieje na żydowskich amuletach (kamea) mających chronić przed demonami (zob. Schrire, Hebrew Amulets).

Ahiasz (Hija) - syn upadłego anioła Szemhazaja (zob. Ginzberg, The Legends of the Jews, t. 3, s. 340). Należy wyjaśnić, że święci aniołowie (tj. czyste duchy) nie mogą mieć potomstwa, natomiast aniołowie upadli oraz demony po-siadają tę zdolność.

Ahiel ("brat Boga") - jeden z 70 aniołów, których imiona wypisywano na amuletach porodowych, pomocnik anioła Kafsjela, władcy siódmego dnia tygodnia (zob. Księga Razjela).

Ahjma'il - w tradycji muzułmańskiej, anioł stróż przywoływany podczas egzorcyzmów (zob. Hughes, [hasło] "Angels" w: A Dictionary of Islam).

Ahadiel - anielski stróż prawa (zob. Margouliath, Malache Elion); ~ Akriel.

Ahadis - anioł władający żydowskim miesiącem marcheszwan (październik-listopad) (zob. Schwab, Vocabulaire de l'Angelologie).

Ahzariel - imię anioła widniejące na żydowskim amulecie (kamea) mającym chronić przed demonami (zob. Schrire, Hebrew Amulets).

Aistesis (Telesis, "wolna wola") - w gnostycyzmie, emanacja boskiej woli.

Ajawel - jeden z 72 aniołów władających znakami zodiaku. Imiona wszystkich 72 aniołów podano w Apendyksie.

Ajel - anioł powietrza, władca Dnia Pańskiego (niedzieli) oraz jednego z dwunastu znaków zodiaku (Barana). Jest mieszkańcem czwartego nieba i przywołuje się go z północy. Jest też jedną z "ognistych troistości" (zob. de Abano, Heptameron; Waite, The Legemeton).

Ajib - anioł Wenus, którego imię widnieje na czwartym pentagramie tej planety (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).

Ajil - anioł znaku Strzelca. W magii obrzędowej anioł ten nosi imię Sizajasel (zob. Trachtenberg, Jewish Magic and Superstition, s. 251).

Ajin Sof (Ein Suf, Ajin Suf - "nieskończony") - w kabale, imię najwyższego, niewidzialnego, niepojętego stwórcy wszechświata; substancja Boga uosobiona w parcufim (por. zaratustriański Zurwan akeran; zob. pisma Mojżesza Kordowero i Gershoma Scholema; por. też Halevi, Kabala, s. 5-8.

Ajloajos (Ajaloajos) - w gnostycyzmie, władca drugiej bramy "wiodącej do eonu archontów' (zob. wezwanie do Ajloajosa w: Chygenes, Przeciw Celsusowi, s. 307-308; Legge, Forerunners and Rivals of Christianity, t. 2, s. 73).

Ajszer - w Szóstej i siódmej księdze Mojżeszowej, anioł służebny, przywoływany w zaklęciach magicznych.

Akademia niebiańska (Akademia na Wysokościach) - sędziowie anielscy, którzy sądzą przybyłe do nieba dusze ludzkie. Jeśli człowiek okaże się cnotliwy, zostaje "ukoronowany wieloma świetlistymi koronami", jeśli nie zostaje "wyrzucony na zewnątrz i czeka pod filarem [niebios], aż zostanie zabrany do miejsca kaźni" (zob. Zohar Balak 185b; por. Unterman, Encyklopedia tradycji i legend żydowskich, s. 16).

Akae ("przysięga") - według M. Gastera (Logos Ebraikos and the Book of Enoch) słowo "kae" oznacza "niewypowiedziane imię Boga, którego poznanie wyposaża człowieka w zdolności równe nieomal zdolnościom najwyższych rangą aniołów". ~ Kazbiel, "wódz przysiąg": w etiopskiej Księdze Henocha (69,14) anioł Kasbiel "składa przysięgę Akae na ręce Michała". To właśnie dzięki tajnej mocy tej przysięgi "stworzony został ocean, a ziemia ustanowiona nad wodami'.

Akatriel JHWH (Achtariel, Aktriel, Keteriel, Jehadriel) - jeden z książąt sądu Bożego, postawionych ponad wszystkimi innymi aniołami. Jest utożsamiany z "aniołem Pańskim' (w Starym Testamencie określenie to pojawia się bardzo często i oznacza Boga). Elisza ben Awuja, jeden z czterech mędrców, którym dane było oglądać niebo za życia, opowiadał: "Kiedy wzniosłem się do Raju, u jego bram ujrzałem Akatriela JHWH, Pana Zastępów, otoczonego przez 120 miriad usługujących Mu aniołów°. W kabale, Akatriel to imię istoty niebiańskiej za-siadającej na Tronie Chwały. W apokaliptycznym traktacie pochodzącym z VIII w. n.e., imię Akatriel używane jest zamiennie z imieniem -~ Metatron (zob. Talmud Berachot 7a; Cordove-ro, Pardes Rimmonim; Scholem, Jewish Gnosticism, Merkabah Mysticism, and Talmudic Tradition). Aker - według greckiej Apokalipsy Ezdrasza, jeden z dziewięciu aniołów, które będą sądzić ludzkość "w dniu końca świata" (zob. Ante-Ni-cene Fathers Library VIII, s. 573). Imiona wszystkich dziewięciu podano w Apendyksie.

Aklahaj - duch (geniusz) hazardu; także jeden z duchów godziny czwartej (zob. Apoloniusz z Tiany, Nuctemeron).

Akrab - w mitologii arabskiej, anioł przywoływany w zaklęciach magicznych (zob. Shah, Occultism. Its Theory and Practice).

Akrabiel - anioł władający jednym ze znaków zodiaku (zob. Agrippa, Three Books of Occult Philosophy III).

Akram(m)achamarej - w koptyjskiej Pistis Sofia, pierwszy z duchów triady "wysokich rangą bóstw gnostyków; władca sklepienia niebieniego". Jak dowodzi "tablica klątw", której reprodukcja znajduje się w Studies in Magical Amulets Bonnera, anioła tego przywoływano podczas obrzędów magicznych. Scholem (Jewish Gnosticism, Merkabah Mysticism, and Talmudic Tradition, s. 95) uważa, że przedstawienia Akramachamareja jako boga Słońca "pozwalają widzieć w nim anioła służebnego Ariela".

Akriel - anioł nieurodzaju. Akriel jest przywoływany w zaklęciach przeciw głupocie; także w trakcie recytowania wersetów z Księgi Powtórzonego Prawa (zob. Margouliath, Malache Elion; Trachtenberg, Jewish Magic and Superstition).

Alalijasz - jedno z wielu imion anioła Metatrona.

Alamakanael - jeden z licznych aniołów strzegących bram Zachodniego Wiatru (zob. Ozar Midrashim, t. 2, s. 316).

Alad - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący siódmej sali (pałacu) nieba.

Alazajon - "przenajświętszy anioł Boży" przywoływany podczas obrzędów magicznych, zwłaszcza w zaklęciu sitowia (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon; Waite, The Book of Ceremonia).

Albim - anioł strzegący bram Północnego Wiatru (zob. Ozar Midrashim, t. 2, s. 316).

Aksineton - istota anielska; wymawiając jej imię, Bóg stworzył świat (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).

Akteriel (Akatriel) - według luriańskiej, ale nie żydowskiej, legendy (zob. Bamberger, Fallen Angels), wysoki rangą anioł, któremu Sandalfon nakazał wyjawić, w jaki sposób można pokonać księcia zła, Samaela, oraz jego zastępy. Zadanie to jednak okazało się przerastać siły Akteriela, pomimo że korzystał on z rad towarzyszącego mu bliźniaczego brata Sandalfona, Metatrona. Słowem, pokonanie zła, czy też księcia zła, nie leżało w możliwościach nawet najpotężniejszych aniołów.

Akuachaj (lub Akua) - święte imię, jedno z nomina Barbara, używanych w zaklęciach Salomonowych, zmuszających demony do posłuszeństwa (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).

Akzariel - imię anioła zapisane na żydowskim amulecie (kamea) mającym chronić przed demonami (zob. Schrire, Hebrew Amulets).

Alaciel ~ Nektariusz

Alad - tytuł nadawany Nergalowi, władcy umarłych (zob. Jobes, Dictionary of Mythology, Folklore and Symbols).

Aladiasz - jeden z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz (zob. Barrett, The Magus, t. 2).

Albrot - jedno z trzech świętych imion (Boga lub aniołów) przywoływanych w zaklęciu miecza (zob. Grimorium Verum).

Alcin - jeden z licznych aniołów strzegących bram Zachodniego Wiatru (zob. Ozar Midraszim, t. 2, s. 316).

Alfariza (Afiriza) - inteligencja drugiej wysokości (zob. Waite, The Almadel of Solomon).

Alfata (Etalfata) - anioł władający Północą (zob. Gospel of Bartholomew, w: James, The Apocryphal New Testament). Innymi aniołami Północy są Gabriel oraz Chairoum. [W polskim tłumaczeniu Ewangelii Bartłomieja anioł Północy nosi imię Elbista, natomiast anioł Północnego Wschodu Etalfata (zob. Apokryfy Nowego Testamentu, t. 1, cz. 2, s. 506-507) - przyp. tłum.]

Alfun - geniusz (anioł) gołębi. Według Apoloniusza z Tiany (Nuctemeron) Alfun jest także jednym z władców godziny ósmej (zob. Levi, Transcendental Magicy.

Alimiel - jedna z pięciu inteligencji (tj. aniołów) "pierwszej wysokości". Pozostałe cztery to: Gabriel, Barakiel, Lebes i Helison (zob. Shah, The Secret Lore of Magic; Waite, The Almadel of Solomon). W Ozar Midrashim Alimiel jest jednym z siedmiu aniołów strzegących kurtyny, czy też zasłony siódmego nieba. Alimiel bywa też utożsamiany z Dumahelem.

Alimon - w zaklęciach Mojżeszowych, potężny książę aniołów, który, wezwany, chroni przed ranami postrzałowymi i ciętymi. Jego pomocnikami są aniołowie Reiwtip i Tafti (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).

Almiras - w magii, "pan i władca niewidzialności". Kontakt z Almirasem ułatwia magiczny pierścień Gygesa (zob. Grand Grimorium).

Al Moakkibat ~ Moakkibat

Almon - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa) anioł strzegący czwartej sali (pałacu) nieba.

Alpiel - w mistyce żydowskiej, anioł lub demon władający drzewami owocowymi (zob. Spence, An Encyclopaedia of Occultism; Gaynor, Dictionary of Mysticism).

Altarib - anioł sprawujący władzę nad zimą, przyzywany podczas obrzędów magicznych (zob. de Abano, Heptameron).

Al Uzza - w pogańskiej mitologii arabskiej, kobieta-anioł. Jej posąg został zniszczony z rozkazu Mahometa (zob. Jobes, Dictionary of Mythology Folklore and Symbols; M. Gaudefroy-Demombynes, Narodziny islamu, s. 37, 64-65).

Al-Zabannija (Al-Zabamijja) - w Koranie (su-ra 74, 30), zbiorowe określenie imienia 19 aniołów strzegących piekła (zob. [hasło] "Angels" w: The Encyclopaedia of Islam, III; M. Gaudefroy-Demombynes, Narodziny islamu, s. 224).

Amabael - anioł, który, podobnie jak ~ Altarib, sprawuje władzę nad zimą (zob. Barrett, The Magus).

Amabiel - wtorkowy anioł powietrza i naczelny duch planety Mars. Amabiel jest także jednym z dostojników anielskich "zajmujących się sprawami ludzkiej seksualności' (zob. Malchus, The Secret Grimoire o f Turiel; de Abano, Heptameron; Masters, The Eros and Evil; Barrett, The Magus, t. 2).

Amalek - w Zoharze, duch utożsamiany z ~ Samaelem, "zły wąż, bliźniacza dusza jadowitego boga" (por. Pwt 25, 19).

Amaliel - duch kary; także anioł słabości (zob. Schwab, Vocabulaire de 1'Angelologie).

Amamael - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa) anioł strzegący trzeciej sali (pałacu) nieba.

Amarlaji (Amarlia) - anioł przywoływany w zaklęciach leczących choroby skórne (zob. Talmud Szabat, k. 67, kol. 1).

Amarlia (Amarlaii) - w Szóstej i siódmej księdze Mojżeszowej, anioł, który opuścił ziemię Sodomy, by leczyć ludzi cierpiących z powodu bolesnych wrzodów.

Amaros ~ Armaros

Amarzjom - jeden z piętnastu aniołów tronowych, wymienionych w Szóstej i siódmej księdze Mojżeszowej. Imiona wszystkich piętnastu podano w Apendyksie.

Amatiel - jeden z czterech aniołów sprawujących władzę nad wiosną (zob. de Abano, Hep-tameron; Barrett, The Magus, t. 2).

Amatliel - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący trzeciej sali (pałacu) nieba.

Amator - w kabale, "święte imię anielskie" przywoływane w zaklęciach magicznych (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).

Amazarok ~ Amezjarak

Ambriel (Amriel) - anioł maja oraz książę w chórze tronów. Ambriel jest aniołem zarządzającym dwunastą godziną nocy, a także władcą jednego z dwunastu znaków zodiaku Bliźniąt). Imię Ambriela umieszczano na żydowskich amuletach mających chronić przed demonami. W kabale (Szósta i siódma księga Mojżeszowa) Ambriel jest przywoływany w zaklęciach magicznych "pod siódmą pieczęcią planety Mars' (zob. Heywood, The Hierarchy of the Blessed Angels; Waite, The Lemegeton; Barrett, The .1~fagus, t. 2; Schrire, Hebrew Amulets).

Ameratat (Ameretat) - w religiach Starożytnej Persji, anioł nieśmiertelności. W zaratustńanizmie, Ameratat jest jednym z sześciu lub siedmiu archaniołów, noszących zbiorową nazwę ~ Amesza Spenty (zob. Geiger, Kuhn, Grundriss der iranischen Philologie III; Boyce, Zaratusztrianie). Niektórzy badacze uważają, że Ameratat był pierwowzorem Maruta, upadłego anioła, o którym wspomina Koran (zob. Jung, Fallen Angels in Jewish, Christian and Mohammedan Literature, s. 131).

Amertati - mahometański anioł znany także jako Mordad (zob. Jung, Fallen Angels in Jewish, Christian and Mohammedan Literature, s. 131).

Amezjarak (Amazarek, Semjaza, Szamjaza, Szemhazaj) - w etiopskiej Księdze Henocha (8, 2), anioł, który nauczył rzemiosła czarnoksiężników i zielarzy. Jest jednym z dwustu lub też jednym z wodzów dwustu aniołów, którzy zstąpili z nieba na ziemię i współżyli z córkami ludzkimi. W greckim przekładzie etiopskiej Księgi Henocha imię Amezjaraka zastąpiono imieniem "Semiazas". W etiopskiej Księdze Henocha, w wydaniu R.H. Charlesa, imię to otrzymało postać "Amiziras'. Eliphas Levi (The History of Magic), wyliczając imiona upadłych aniołów, odróżnia Amazareka (Amezjaraka) od Semjazy.

Amfarul - anioł, którego Salomon nazywał "królem latających duchów". Amfarul jest aniołem nagłych podróży i zjawia się po wypowiedzeniu jego imienia (zob. Księga Mocy).

Amhiel - anioł, którego imię znaleziono na żydowskim amulecie (kamea) mającym chronić przed demonami (zob. Schrire, Hebrew Amulets).

Ami - niegdyś duch należący do chóru aniołów, oraz chóru potęg, obecnie - "wielki przewodniczący niższych sfer". Posiada "doskonałą znajomość astrologii i sztuk wyzwolonych". Jak wyznał królowi Salomonowi, ma nadzieję powrócić na siódmy tron "za 1200 lat", co, jak twierdzi demonolog Wierus, "jest całkowicie nieprawdopodobne". Reprodukcję pieczęci Amiego zob. w: Waite, The Book of Black Magic and of Pacts, s. 184.

Amides - anioł, podobnie jak Amikar, przywoływany w modlitwie odmawianej podczas nakładania szat rytualnych (zob. Malchus, The Seeret Grimoire of Turiel).

Amiel ("lud Boży") - anioł czwartej godziny dnia, służący pod Wachmielem. Amiel jest również wymieniany jako anioł siódmej godziny nocy, służący pod rozkazami Mendriona (zob. Waite, The Lemegeton, s. 67, 69).

Amikar - najświętszy duch (lub jedno z imion Boga), przywoływany w modlitwie odmawianej podczas nakładania szat rytualnych (zob. Waite, The Book of Black Magic and of Pacts). Zdarza się, że nawet najwyżsi rangą aniołowie wprzęgani są w służbę osób parających się czarną magią.

Amilfaton - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący siódmej sali (pałacu) nieba.

Amisijasz - jedno z wielu imion anioła Metatrona.

Amisjel - anioł godziny piątej, służący pod Sazkujelem (zob. Waite, The Lemegeton).

Amisor - imię anioła przywoływanego w Salomonowych zaklęciach magicznych, zwłaszcza podczas okadzania (zob. Grimorium Verum; Shah, The Secret Lore of Magicy.

Amitiel - anioł prawdy, jego imienia używano jako amuletu. Według tradycji aniołami prawdy są także Michał i Gabriel. Jak głosi legenda, kiedy Bóg wystąpił z propozycją stworzenia człowieka, anioł prawdy wraz z aniołem pokoju (bezimienni w tej legendzie), a także inni aniołowie sprzeciwili się temu zamiarowi. Za karę aniołowie prawdy i pokoju zostali spaleni (zob. Ginzberg, The Legends of the Jews; Schwab, Vocabulaire de I'Angelologie). [Por. inną wersję tej legendy w: Ze skarbnicy midraszy, s. 10-11 -przyp. tłum.]

Amizirias ~ Amezjarak

Amniksjel - jeden z 28 aniołów władających 28 pałacami Księżyca. Amniksjel jest jednak wymieniany również jako jeden z ~ elektorów piekła, co nakazywałoby go zaliczyć, w najlepszym razie, do aniołów upadłych (zob. Barrett, The Magus, t. 2; Butler, Ritual Magicy.

Amnodiel - podobnie jak Amniksjel, jeden z 28 aniołów władających 28 pałacami Księżyca. Amnodiel figuruje również na liście siedmiu elektorów piekła.

Amojas - w gnostyckiej Parafrazie Sema, jedna z tajemniczych istot, którym został objawiony sekret Stworzenia (zob. Doresse, The Secret Books of Egyptian Gnostics, s. 148).

Amra'il - w mahometanizmie, anioł stróż przywoływany podczas egzorcyzmów (zob. Hughes, [hasło] "Angels" w: A Dictionary of Islam).

Amriel ~ Ambriel

Amtiel - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący trzeciej sali (pałacu) nieba.

Amudiel - jeden z aniołów figurujących na liście siedmiu elektorów piekła.

Amuhael X - anioł przywoływany w zaklęciach magicznych (zob. M. Gaster, The Sword of Moses).

Amwak'il - w mahometanizmie, anioł stróż przywoływany podczas egzorcyzmów (zob. Hughes, [hasło] "Angels" w: A Dictionary of Islam).

Anabiel - w kabale, anioł przywoływany podczas obrzędów magicznych, zwłaszcza w zaklęciach przeciwko głupocie (zob. prace Mojżesza Botarela oraz księgi Henocha).

Anabona - w The Greater Key of Solomon Mathersa, imię ducha lub anioła, "poprzez którego Bóg stworzył człowieka i cały wszechświat". Według legendy, jedno ze słów, które Bóg wypowiedział do Mojżesza, przekazując Prawodawcy na Górze Synaj kamienne tablice z Dziesięcioma Przykazaniami.

Anabotas (Arabonas) - w Grimorium Verum, anioł przywoływany podczas obrzędów kabalistycznych.

Anachiel - imię jednego z czterech potężnych aniołów, wymienionych w hebrajskiej inskrypcji na trzecim pentagramie planety Saturn (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon). Reprodukcję mistycznego kręgu Anachiela zob. w: Shah, The Secret Lore of Magic, s. 54. W poemacie Longfellowa The Golden Legend I, 1851) Anachiel jest aniołem władającym Saturnem. W późniejszych edycjach Longellow zastąpił Anachiela ~ Orifielem.

Anael (Haniel, Hamiel, Omoel, Ariel itd.) jeden z siedmiu aniołów stworzenia, wódz chóru księstw (-ł Nisroch), książę archaniołów oraz zwierzchnik aniołów piątku. Anael :prawuje władzę nad planetą Wenus, jest jednym z dostojników anielskich zajmujących się prawami ludzkiej seksualności, a także władcą drugiego nieba, gdzie do jego obowiązków należy opieka nad modlitwami płynącymi z pierwszego nieba. Według tradycji to właśnie Anael jest aniołem, który w Księdze Izajasza (26, 2) woła: "Otwórzcie bramy!" Ponadto jest on zwierzchnikiem wszystkich królów i królestw na ziemi oraz panem Księżyca. Prócz wymienionych wersji imienia Anael, jego transpozycjami zdają się także takie imiona, jak Amiel, Anafiel i Aufiel (zob. Christian, The History and Practice of Magic, t. 2, s. 440). W Burzy z imion Anael i Uriel Szekspir utworzył imię ducha powietrza, Ariela (zob. Churchill, Shakespeare and His Betters). W The Golden Legend Longfellowa Anael jest jednym z aniołów siedmiu planet; włada Gwiazdą Miłości (Gwiazdą Wieczorną, czyli Wenus). W Księdze Tobiasza, imię Anael nosi brat Tobiasza (zob. też: Levi, Transcendental Magic; Grimorium Verum; de Abano, Heptameron; Agrippa, Three Books of Oecult Philosophy).

Anafakseton (Anafazeton, Arfeton, Hipeton, Oneifeton) - jeden ze świętych aniołów Bożych przywoływanych podczas obrzędów magicznych. Według legendy wymówienie tego imienia spowoduje, że aniołowie zawezwą cały wszechświat na Sąd Ostateczny. Anafakseton jest także duchem przywoływanym podczas egzorcyzmów wody (zob. Waite, The Book of Ceremonia) Magicy.

Anafiel (Anpiel, "gałąź Boga") - wódz ośmiu aniołów Merkawy; strażnik kluczy do sal (pałaców) nieba; naczelny strażnik pieczęci, książę wody. jak głosi legenda, gdy Bóg postanowił ukarać Metatrona, anioła o boskim obliczu, wyznaczył właśnie Anafiela, aby 60 ognistymi biczami wychłostał Jego umiłowanego sługę. Według hebrajskiej Księgi Henocha to Anafiel (inne źródła wskazują na Rasuila lub Samuila) zaniósł Henocha do nieba, gdzie ten przemienił się w Metatrona (zob. Scholem, Jewish Gnosłicism, Merkabah Mysticism, and Talmudic Tradition; Schwab, Vocabulaire de ('Angelologie). W Hejchalot IZabati Anafiel jest porównywany z Bogiem i utożsamiany z Metatronem.

Anahel - książę aniołów trzeciego nieba, sam jednak służący w czwartym niebie (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa). Jako Anahael, jest jednym z licznych aniołów strzegących bram Zachodniego Wiatru (zob. Ozar Midrashim, t. 2, s. 316).

Anahita (Anaitis) - w zaratustrianizmie, najwyższy rangą anioł żeński. Anahita (niepokalana) jest "duchem użyźniającej glebę wody i urodzaju" (zob. Redfield, Gods. A Dictionary of the Deities of All Lands).

Anai - imię zapisane w niebie "czcionkami malachitu" (anielskimi) i przywoływane w potężnych zaklęciach przeciwko demonom (zob. Masters, The Greater Key of Solomon).

Anaitis - Anahita

Anajreton (Amereton) - jeden z "wysokich rangą, świętych aniołów Bożych", przywoływanych podczas obrzędów magicznych, zwłaszcza w zaklęciach atramentu i kolorów oraz w egzorcyzmach soli (zob. Waite, The Book of Ceremonial Magic; Grimorium Verum).

Anajz - według de Abano (Heptameron) anioł poniedziałku, mieszkający w pierwszym niebie, przywoływany z południa. Ponieważ aniołowie są "bezcieleśni", ich pobyt w jednej ze sfer nieba, czy gdziekolwiek indziej, jest czysto hipotetyczny. Aniołowie są obecni tam, gdzie mają jakieś, zlecone im przez Boga, zadanie do wykonania; jedynie dla naszej wygody każdemu przypisuje się pewien locus operandi. Podobnie wszelkie "materialne" opisy aniołów (skrzydła, rozmiary, mowa itd.) winny być traktowane jako metafora.

Anak - lp. od Anakim.

anakim (hebr. anakim - giganci) - potomkowie upadłych aniołów i córek człowieczych, o czym niejasno wspomina Księga Rodzaju 6. Anakim byli tak wysocy, że - według Zoharu - "Izraelici wyglądali przy nich jak koniki polne". Zohar wymienia aniołów Uzę i Azaela jako tych, którzy mieli dzieci "zwane anakim". Pierwotnie imię gigantów brzmiało: nefilim (upadli) (zob. Jung, Fallen Angels in Jewish, Christian and Mohammedan Literature; por. Pwt 1, 28; Joz 14, 12). W The Legends of the Jews (t. 1, s. 151) Ginzberga mowa o tym, że anakim "karkami dotykają Słońca". Jest to zgodne z poglądem, często wyrażanym w literaturze rabinackiej i islamskiej, że aniołowie, stojąc na ziemi, sięgają głową nieba - podobnie jak Adam, kiedy został stworzony, i podobnie jak niegdyś (lub obecnie) Izrafel (zob. hebrajska Księga Henocha; Graves, Patai, Mity hebrajskie, s. 111, 157).

Anamelech ~ Adramelech

Ananchel (lub Ananehel - "łaska Boża") - anioł wysłany przez Boga do Estery, aby zjednać jej przychylność perskiego króla Aswerusa (zob. Księga Estery). Orygenes wspomina Ananchela w Komentarzu do Listu do Rzymian (IV, 12) (zob. też: Księga starożytności biblijnych Pseudo-Filona).

Anane - jeden z zastępów upadłych aniołów, wymienionych w etiopskiej Księdze Henocha.

Ananehel ~ Ananchel

Ananel (Anani, Hananel, Chananel) - według jednych źródeł dobry anioł, według innych, zły. Jako zły anioł (jeden z upadłych aniołów), Ananel miał zstąpić z nieba na górę Hermon i sprowadzić na ziemię grzech (zob. etiopska Księga Henocha; Ambelain, La Kabbale Pratique).

Anani ~ Ananel

Ananiel - jeden z licznych aniołów strzegących bram Wiatru Południowego (zob. Ozar Midrashim, t. 2, s. 316).

Anapion - w The Lemegeton Waite'a, anioł siódmej godziny nocy, służący pod Mendrionem.

Anas - "I Bóg posłał dwóch aniołów, Sihaila i Anasa, oraz czterech ewangelistów, by pochwycili demony gorączki [było ich dwanaście i wszystkie były demonami żeńskimi], a następnie wychłostali je ognistymi rózgami". Źródłem tej opowieści jest XII-wieczny rękopis przechowywany w British Museum, przedrukowany w: M. Gaster, Studies in Texts in Folklore II, s. 1030. Gaster uważa, że Sihail to odmiana imienia Mihail (Michał), a Anas - imienia Anna, to jest świętej Anny, matki Maryi, tutaj przemienionej w anioła.

Anataniel A' - jeden z książąt anielskich zastępów Amuhaela X (zob. M. Gaster, The Sword of Moses).

Anauel - anioł opiekujący się handlem, bankierami itd. Aniołem pokrewnym jest Aseij (zob. Ambelain, La Kabbale Pratique).

Anazachia -imię anioła, wymienione w hebrajskiej inskrypcji na trzecim pentagramie planety Saturn. Anazachia jest jednym z czterech aniołów, których imiona widnieją na tym pentagramie. Trzej pozostali to: Omeliel, Anachiel i Aranchia. Reprodukcję magicznego kręgu przywołania zob. w: Shah, The Secret Lore of Magic, s. 54 (por. Gollancz, Clavicula Salomonis).

Anazimur - według Księgi Razjela, jeden z siedmiu wysokich rangą aniołów tronowych pierwszego nieba, które "wykonują rozkazy niebiańskich możnowładców" (zob. de Abano, Elementia Magica; Szósta i siódma księga Mojżeszowa; pisma Corneliusa Agrippy).

Andas - w traktatach okultystycznych Andas jest przedstawiany jako jeden z aniołów służebnych Warkam, króla niedzielnych aniołów powietrza. W Heptameronie de Abano, na rysunku magicznego kręgu przywołań aniołów dla pierwszej godziny planetarnej niedzieli, Andas reprezentuje obwód zewnętrzny.
Aneb - anioł rządzący godziną, o przydomku "Dieu Clement" (zob. Ambelain, La Kabbale Pratique; Doolittle, Sagesse).

Anepaton (Anafeneton) - "wysoki rangą, święty anioł Boży", którego imię widnieje na pierścieniu przywołań. Aaron posłużył się tym imieniem, wzywając Boga (zob. Butler, Ritual Magic; Grimorium Verum; Waite, The Lemegeton; The Book of Ceremonial Magicy.

Anitor - święty anioł Boży, wzywany podczas obrzędów magicznych (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon; Grimorium Verum; The Book of Black Magic and Pacts).

Anituel ~ Anikuel

Ankor - anioł przywoływany w zaklęciu sitowia. W modlitwach magicznych odmawianych podczas nakładania szat rytualnych, Ankor to imię Boga (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon; Waite, The Book of Black Magic and of Pacts).

Anmael (Chnum) - jeden z przywódców upadłych aniołów, czasem utożsamiany z Szemhazajem (Semjazą), gdyż Anmael, tak jak Szemhazaj, prosząc o rękę córkę człowieczą (Istahar), obiecał jej wyjawić pełne Imię Boże (zob. Jung, Fallen Angels in Jewish, Christian i Mohammedan Literature). [Por. Ze skarbnicy midraszy, s. 15-17; w tej wersji legendy dwaj aniołowie zabiegający o rękę ziemianek noszą imiona Azael i Simchazi; zob. też Rousseau, Bóg zła, s. 45 - przyp. tłum. ]

Annael - jedna z wersji imienia ~ Aniel lub ~ Anael (zob. Doolittle, Sagesse).

Annauel - jeden z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz. Imiona wszystkich 72 aniołów tej klasy podano w Apendyksie.

Anpiel - w literaturze rabinackiej, anioł sprawujący opiekę nad ptakami. Mieszka w szóstym niebie, gdzie pełni funkcję strażnika 70 bram. Wszystkie modlitwy, które docierają z ziemi, Anpiel ozdabia 70 koronami i przekazuje do siódmego nieba, aby zostały w pełni uświęcone (zob. Zohar; Spence, An Encyclopedia of Occultism). W The Legends of the Jews Ginzberga (t. 1, s. 138) Anpiel jest aniołem, który przeniósł Henocha (jeszcze za życia patriarchy) do nieba.

Ansjel ("zniewalając") - anioł przywoływany podczas obrzędów magicznych (zob. Trachtenberg, jewish Magic and Superstition).

Ansze Szem ("mężowie imienia") - w zaklęciach magicznych w ten sposób określa się upadłe anioły, jednak ściśle rzecz biorąc, określenie to stosuje się jedynie do dwóch aniołów: Azy i Azaela (zob. Zohar; Bamberger, Fallen Angels).

Antiel - imię anioła znalezione na orientalnym amulecie (kameot) mającym chronić przed złem (zob. Schrire, Hebrew Amulets).

Antikuelis ~ Anikuel

Anusz - jeden z trzech aniołów służebnych (pozostałe dwa to Ebel i Szetel), których Bóg wyznaczył, aby posługiwały Adamowi w raju. Według Jalkut Reubeni w ogrodzie Edenu niebiańska trójka "piekła mięso" dla pierwszych rodziców oraz "schładzała im wino" (zob. apokryficzne Życie Adama i Ewy).

Apar lub Aparsjel - według M. Gastera Wisdom of the Chaldeans), anioł służebny Sadkiela, władcy piątego dnia.

Apollyon (Appolyon, Apollion) - grecka forma hebrajskiego imienia Abaddon, czyli "niszczyciel". W Apokalipsie św. Jana 9, 11 Apollyon jest "aniołem Czeluści". W rozdziale 20, 2 tejże księgi anioł ten "pochwycił Smoka, Węża starodawnego, / którym jest diabeł i szatan, / i związał go na tysiąc lat". Sądząc z powyższego cytatu, Apollyon jest świętym dobrym) aniołem, sługą i posłańcem Bożym. W okultyzmie jednak oraz, ogólnie mówiąc, zv pismach niekanonicznych jest to anioł zła (jak w Księdze starożytności biblijnych Pseudo-Filona czy Dziejach Tomasza). Terminem "Apollyon' posługiwano się także jako określeniem siedziby złych duchów (piekła). W Wędrówce pielgrzyma Bunyana Apollyon jest diabłem. Bunyan tak go opisuje: "pokryty jest rybią łuską, ma skrzydła, niczym smok, niedźwiedzie łapy, a z jego brzucha bucha dym i ogień". Tak też przedstawił go XVII-wieczny artysta, którego rysunek był reprodukowany w pierwszych wydaniach Wędrówki pielgrzyma. Voltaire utożsamia Apollyona z Arymanem, perskim bogiem zła (zob. Charles, A Critical Commentary on the Revelation of St. John, s. 247). Według Barretta (The Magus) Apollyon i Abaddon to dwaj różni aniołowie, "naczynia niegodziwości" (tj. upadłe anioły lub demony). Durer przedstawił Apollyona na ostatnim drzeworycie z cyklu "Apokalipsa", zatytułowanym Anioł z kluczem od Czeluści (ok. 1496-1497).

Apragsin (Apragsih) - boski posłaniec, naznaczony przez Boga nad mieczem (zob. M. Gaster, The Sword o f Moses). Apragsin znany jest także jako Asi Asisi.

Apsintus ~ Piołun

Apsu - w mitologii babilońskiej Apsu jest (żeńskim?) aniołem otchłani, "ojcem" babilońskich bogów, a zarazem "żoną" Tamat. Apsu ostatecznie uśmierca jego (jej) syn, Ea (zob. Lenormant, Chaldean Magic; Mackenzie, Myths of Babylonia and Assyria).

Apudiel - jeden z siedmiu planetarnych władców podziemnego świata, zwanych przez Corneliusa Agrippę elektorami. Demon Ganael służy pod "połączonym zwierzchnictwem' Apudiela i Kamaela (zob. Conybeare, The Testament of Solomon).

Aputel - anioł przywołań, wzmiankowany w The Greater Key of Solomon Mathersa; także imię, które arcykapłan nosi na piersi, kiedy wkracza do najświętszego miejsca w Przybytku lub w Świątyni, zwanego Święte Świętych. Wierzono, że imię to, wymówione, ma moc wskrzeszania zmarłych, a wygrawerowane na złotym lub mosiężnym naczyniu chroni przed wszelkim złem.

Arabonas - duch wzywany przez mistrza ceremonii podczas obrzędów Salomonowych (zob. Grimorium Verum; Waite, The Book of Black Magic and of Pacts).

Arad – indo-perski anioł opiekujący się religią i nauką; wspomina o rum Hyde w Historia Re-ligionis Veterum Persarum.

Araebel - anioł godziny szóstej, zarazem anioł służebny Samila (zob. Waite, The Lemegeton).

Arael (Ariel) - według De Claremonta (The Ancient's Book of Magic, s. 115) "jeden z duchów, które nauczyciele Talinudu uczynili książętami nad ludem ptasim".

Arafiel ("szyja Boga") - jeden z dostojników anielskich, reprezentujących "boską siłę, majestat i władzę"; także strażnik drugiej sali (pałacu) siódmego nieba. "Kiedy Arafiel H", książę, spotyka Asrulju, księcia, zdejmuje z głowy koronę chwały i pada na twarz" (zob. hebrajska Księga Henocha).

Arajekael - jeden z wielu anielskich książąt naznaczonych przez Boga nad mieczem (zob. M. Gaster, The Sword o f Moses).

Arakael ~ Arakiel

Arakiba (Arakab, Aristikifa, Artakifa) - zły (upadły) anioł, który sprowadził na ziemię grzech, o czym opowiada etiopska Księga Henocha. Arakiba pełni tam funkcję "dziesiętnika" armii odstępców.

Arakiel (Arakujel, Aracjel, Arkael, Sarakuael, Arkiel, Arkas) - jeden z dwustu upadłych aniołów, o których mowa w etiopskiej Księdze Henoc

Autor: 142