[blok]Leśne Ludki - Leśne Ludki mają nad swoimi pobratatymcami zdecydowaną
przewagę liczebną. Mieszkają na łonie natury, najczęściej wybierają sobie
na domy pnie lub korzenie starych drzew. Jeżeli się dokładnie przyjży
można dostrzec tam niewielkie otwory, a jeśli się pochyli, z pewnością
zobaczyć można drzwi, które nigdy nie są zamknięte. Leśne Ludki przenoszą
się czasem do opuszczonych mrowisk, które nazywają "porzutkami". Wejście
do takiego "porzutka" widać wówczas gołym okiem. Niekiedy zdarza się, że
osiedlają się w grotach. Leśne Ludki uwielbiają poruszać się i
zamieszkiwać dzikie tereny oraz lasy. Krasnoludy te mają od 15 do 40 cm
wzrostu. Za pożywienie służą im: orzechy, jagody, poziomki i korzonki.
Świat, w którym mieszkają jest bardzo niebiezpieczny, ponieważ żyje tam
wiele drapieżników, które często mylą Leśne Ludki z myszami i poprostu
pożerają je.
Domoludki - Domoludki zaliczane są do małych krasnali. Według ludzi
Domoludki są dobrymi duszkami, które strzegą ich domy przed złem, jednak
to nieprawda; Domoludki faktycznie zamieszkują ich domy i przynoszą
szczęście, ale robią to tylko dlatego, iż nie umieją samodzielnie zdobywać
jedzenia - zamieszkały w Ludzkich domach. Te małe Krasnale strzegą Ludzkich
Spiżarek, przed myszami i żarłocznymi robakami. Robią to tylko po to, by
nie zabrakło im jedzenia. Kiedy właściciel nie karmi już Domoludka, on
odchodzi od niego i zasypuje jego dom nieszczęściami. Najbardziej lubianym
przez Domoludków jedzeniem jest: ser, korzonki, zboże, chleb i kasza, ale
nie odmawiają też sobie kiełbasek. Sypialnią Domoludków jest strych.
Łóżkiem, zaś stary drewniany but, albo zniszczona skarpeta, a za kołdrę
używają rękawiczki, lub chusteczki. Strych w którym mieszkają musi mieć
pełno gratów (inaczej mówią musi być zagracony). Najważniejszymi rzeczami
na strychu dla Domoludków, są stare buty, gdyż najlepszym ich zajęciem
jest pucowanie ich.
Kościelniaki - Kościelniaki są również bardzo małe, mają tylko 15 cm!
Bardzo dawno temu, zamieszkiwały prawie wszystkie kościoły na świecie,
lecz teraz strasznie niewiele ich tak pozostało. Powód jest prosty:
większość Kościelniaków wymarło, a część uciekła. Kościelniaki gnieżdżą
się wyskoko na wieżach lub w szczelinach kościoła. Czasem wybierają
strychy. Chętnie sypiają w starych drewnianych chodakach, które ścielą
sianem. Kościelniaki mają wspaniały słuch i dlatego z trudem wytrzymują
bicie dzwona. Wiele Kościelniaków własnie przez bicie dzwonów uciekło, a
niektóre poprostu na czas bicia dzwonu uciekało do lasu, lub czekało pod
bramą kościoła, aż dzwon przestanie bić i następnie wracały do swoich
zajęć. Kiedyś mieszkały w świątyniach, a ponieważ ich liczba wciąż
strasznie maleje przeniosły się do kościołów.
Krasnale Pokładowe - Krasnale Pokładowe przebywają wyłącznie na starych
drwenianych kutrach. Mieszkają w szczelinach kadłub i należą do najmniej
znanych żyjących Krasnali. Krasnale Pokładowe większą część dnia
przesypiają, ale za to nocą uwielbiają oglądać gwiazdy. Krasnale Pokładowe
są najmniejszymi przedstawicielami Krasnoludów mają 12-15 cm wzrostu.
Pożywienie, którym się żywią to ryby i woda, lubią też słony chleb.
Oboraki - Oboraki są najbardziej znane ze wszystkich Krasnali, kiedyś były
nazywane Zagrodowcami, ale nazwę tę później zmieniono. Oboraki już w
średniowieczu mieszkały w stajniach lub w oborach (stąd ich nazwa).
Uwielbiają kasze i mają od 40 do 70 cm wyskości. Oboraki nie są wygodne -
wystarczy im tylko siano i już w tedy czują wielką wygode. A kiedy nie
mają gdzie zamieszkać osiedlają się w porzuconych zagrodach lub starych
pniach drzew. Pożywienie, którym się żywią to różne nasiona, jagody,
poziomki, czasem gdy nie ma pod ręką niczego dobrego potrafią jeść zwykłą
trawę i liście z krzaków.
Wigiljaki - Wigiljaki mają od 120 do 170 cm wrostu, a niektórzy ludzie
uwarzają, że to są przebrani ludzie - to nie prawda. Wigiljaki rodzą się
tydzień przed Wigilją i umierają zaraz po niej. W czasie swojego życia
mieszkają na sosnach lub świerkach i jedzą ich kolce, spędzają tam swoje
całe życie, nawet śpią na nich schodzą z nich tylko w czasie Wigili, by
zjeść opłatek, za którym przepadają. Udają głodnych i zmarzniętych
poróżników i zostają u Ludzi na całą Wigilję, ale co ciekawe jedzą tylko
ryby i opłatek .Dzieciństwo Wigiljaków trwa 2 dni, przez całe swoje życie
noszą czerwone peleryny i są nikim innym jak wyrośnietymi Oborakami, tylko
żyją znacznie krócej. Kolor bród Wigiljaków jest inny w przeciwieństwie do
Leśnych Ludków, Oboraków i Kościelniaków, ponieważ wszystkie te Krasnoludy
mają białe bródki, Wigiljaki, Prekrasnale, Skrzatoludki i Krasnale
Pokładowe mają zaś siwe. Wigiljaki uwielbiają śnieg i co dziwne nie noszą
butów.
Zagrodniki - Zagrodniki to nic innego jak Oboraki, tylko żyły w wczesnym
średniowieczu i były trochę wyższe miały 80-90 cm wyskości. NIczymi innym
się już nie różnią.
Skrzatoludki - Skrzatoludki żyły w czesnej epoce kamiennej około 600 r. n.
e. Są małe (20-40 cm), dlatego tak się nazywały. Ludzie często mylili ich
ze Skrzatami, czego Skrzatoludki nie mogły im wybaczyć, lecz nazwa
Skrzatoludki przypadła im do gustu i przy niej pozostały. Ubierały się
znacznie inaczej niż inne krasnale, bo nosiły zielone czapeczki i peleryny
w takim samym kolorze. Za mieszkanie wybierały sobie dziuple i nory, a
jadały grzyby, liście i jagody. Skrzatoludki wymarły w 1000 roku n. e.,
gdyż populacja Skrzatoludków strasznie zmalała.
Prekrasnale - Prekrasnale żyły w starożytności (w roku 400 n. e.) Wzrost
ich wynosił 15 cm. Prekrasnale przeżyły tylko 100 lat, ponieważ były
bardzo wybredne do jedzenia (jadały tylko jeden rodzaj korzonków [bardzo
żadki]) i miejsca środowiska w którym chciały zamieszkać. Gdy znalazły
dobre miejsce środowiska gnieździły się na drzewach w małych wąskich
dziuplach.
Najbardziej charakterystyczna dla Krasnala jest czerwona czapeczka, siwa
broda i zmarszczona twarz - zmarszczki są znakiem szlahetności - oraz
krzywe, małe nóżki. To w skutek Wielkiej Wędrówki w czasie
średniowiecznym. Rzepki kolanowe Krasnala są bardzo delikatne i dodatkowy
marsz może je nadwyrężyć. Ubiór Krasnala: spodnie do kolan, grube koszule
i skarpety, oraz włóczkowate kaftany, a na nogi wkładają łapcie ze słomy,
noszą białe długie kalesnony i podkoszulki - wszystko to wykonane
własnoręcznie. Mają dwanaście zębów: sześć na górze i sześć na dole.
Więcej zębów nie potrzebują, bo najczęściej jedzą kaszę.
Norweskie Krasnale - Norweskie Krasnale są nieco naiwne i łatowierne, ale
niczym innym nie różnią się od innych Krasnali. Jest szczodry, gościnny,
pamietliwy, skryty, wesoły i spokojny. Nie lubi gdy ktoś za niego
decyduje, oraz łatwo poddaje się emocjom i są podejrzliwe.

[/blok]

Autor: 99