[blok]„Co pamiętam z Gipath? Wiele, wiele wspaniałych przygód, wiele niebezpiecznych wypraw, wiele tajemnic, które musiałem rozwiązać.
Obudziłem się w ruinach świątyni (miałem wtedy coś w rodzaju wizji małego smoka). Kiedy zapanowałem nad mięśniami, wyszedłem na polanę. Ludzie na mój widok uciekli w stronę wioski, kiedy i ja tam wszedłem, zgromadziła się cała ludność. Wspólnie obwołali mnie wybrańcem i wtedy zaczęło się. Wybrańcze mamy problem z tym, wybrańcze potrzebujemy pomocy..., nigdy nie miałem tam spokoju. W czasie wolnym od poskramiania zbójców, orków, goblinów i wilków, poszukiwałem czegoś, co pomoże mi rozwiązać zagadkę mego położenia. Nie mówiłem? Ach, straciłem wtedy pamięć, nie wiedziałem, kim jestem i jak się tam znalazłem. W poszukiwaniu swej tożsamości odwiedziłem też Ingos i Suslanger.
W między czasie uratowałem pewną księżniczkę, wspomogłem ruch oporu przeciwko cesarzowi, zakochałem się...”
Fabuła jest znakomita i, co najważniejsze, nie zmusza nas do jej odkrywania. Możemy iść
na polowanie, podziwiać grafikę...

Grafika jest zarąbista, pełen trój wymiar i możliwość obrotu kamery z zoomem( niezwykle efektownym podczas walki), tereny przepiękne (lasy Gipath, pustynie Sus) z własnymi zjawiskami: burze (z piorunami), śnieg, burze piaskowe( dosyć niebezpieczne). Zak zostawia ślady na śniegu, piasku; po zabitym wrogu zostaje kałuża krwi, barwiąca stopy na czerwono lub zielono. Widać, jaką zbroję i broń nosi nasza postać.
Walka jest innowacyjna. Diablo to bezustanne klikanie, Might and Magic podobnie, ID ma pewne reguły, lecz dopiero w EI mamy pełną kontrolę (tja, co ma powiedzieć wtedy Virtua Fighter?) nad bitwą i zadawanymi ciosami. Sami decydujemy czy mamy walczyć w kontakcie, z dystansu lub magią (ale mi wybór;P); w którą część ciała mamy uderzyć (ręce, nogi, tułów, głowa) i to ma rzeczywisty wpływ na przebieg walki. Nie bez znaczenia jest też broń- każdą inaczej się walczy (zobaczcie na zbliżeniu pracę topora- tego wielkiego;P- to jest rewelacja), każda zadaje inne obrażenia (lepszy materiał i schemat – większe:P).
Broń tępi się na czerepach, ubranie dziurawią kły i pazury, buty się schodzą, a za wszystko płaci się złotem.
Złoto można zdobyć wykonując zadania, zbierając od pobitych wrogów i prowadząc handel wymienny. Sprzedajemy trofea: kły, pazury, uszy, kamienie magiczne, uda żab, itp.
i materiały: futra, skóry, kości, kamienie, metale. Te ostatnie są i nam potrzebne, z nich ( w połączeniu ze schematem) możemy sami tworzyć zbroje i broń, zamiast kupować gotowych (ale te schematy też trzeba na kimś zdobyć).

Ciekawie przedstawiona jest magia. Żeby rzucać czary trzeba mieć klucz, czyli dany czar. Ten możemy z kolei ulepszać runami dodając mu nowych właściwości: lepszy zasięg, dłuższy czas trwania, zwiększony efekt, więcej celi, tylko na dane postacie (ludzi, orki, jaszczury, wrogów, przyjaciół), lub umożliwiające wprowadzenie do wyposażenia( wyzwalacz i kontynuacja). Żeby nie było tak łatwo, każdy z czarów ma złożoność i energię potrzebną na rzucenie go. Runy zwiększają złożoność czaru i daną energię potrzebną do jego użycia, więc musimy posiadać odpowiedni poziom w danej magii.
Lasy i jeziora Gipath, mroźne tereny Ingos i rozległe pustkowia Sus obfitują w nieprzeliczone rzesze zwierzyny łownej( normalnie raj dla myśliwych): różne rodzaje wilków, dzików, tygrysów, sarny, zające (oba niegroźne); wielkie i wstrętne bestie: trole, orki, gobliny, bansche, smo, nie, smoki nie są wredne;P ( poza tym będziesz korzystał z pomocy smoka:P). Podczas swej podróży przyczynisz się do wyniszczenia 98% mięsożernych stworów i kilku roślinożernych(jeżeli jesteś sadystą:P).
Wędrówkę nie musisz odbywać w pojedynkę, zawsze możesz mieć 2 towarzyszy
( z kilkunastu możliwych). Jeżeli lubisz tymczasowych (bo poprzez wyspy nie możesz ich przenosić), kradnący doświadczenie i zapewniający mizerne wsparcie pomocników (ale czasami się przydają), to musisz ich mieć.
Wspaniała grafika, wciągająca fabuła, oryginalna walka. Czego chcieć więcej? Niskiej ceny? Proszę, 10 zł w sklepach komputerowych.

[/blok]

Autor: 26